×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

true
true

ویژه های خبری

true
    امروز  جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳  
true
true
علل و عوامل ناکارآمدی نظام اداری ایران: یادداشتی کوتاه از حسن خسروی مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسایل مدیریت دولتی ایران

با توجه به مطالعات و تجربیات مکتسبه، به طور خلاصه و فهرست وار می توان مهم ترین علل و عوامل ناکارآمدی نظام اداری ایران را به شرح ذیل بیان کرد.

۱ – ضعف در بنیان های مذهبی و اعتقادی کارگزاران دولتی ،مدیران و کارکنان ( سازمانهای ما خدا محور نیستند، بلکه عافیت طلب و منفعت طلب هستند)
۲ – فقدان نظام شایسته گزینی و شایسته سالاری یکپارچه و منسجم در سازمانها.
۳ – عدم برخورد منطقی و عقلایی با کارکنان بر اساس اصول علمی، انسانی و اسلامی.
۴ – ضعف شدید ساختاری و اجرایی در نظام تشویق و تنبیه در ادارات.
۵ – تقدم منافع فردی بر منافع جمعی در سازمانها.
۶ – فقدان یک سیستم خود کنترلی مناسب، مبتنی بر وجدان حرفه ای در افراد.
۷ – فقدان برنامه های جامع و مستمر و با کیفیت آموزش و پرورش کارکنان در سازمانها در جهت ارتقاء سطح دانش، بینش و توانش افراد.
۸ – عدم مشارکت جدی کارکنان سازمانها در تصمیم سازیها، تصمیم گیریها و برنامه ریزی ها.
۹ – فقدان استراتژی مهارت آموزی در سازمانها جهت جانشین پروری.
۱۰ – فقدان فضای تفاهم و همدلی و اعتماد لازم و کافی میان کارکنان و مدیران.
۱۱ – وجود تبعیضها و بی عدالتی های فراوان در حقوق و مزایا و نظام های پرداخت دربین سازمانها.
۱۲ – عدم استفاده موثر از تجربیات موفق کشورها در کشورداری و اداره امور سازمانها.
۱۳ – تغییرات سریع و زود هنگام مدیران سازمانها.
۱۴ – عدم پایبندی سازمانها به اجرای دقیق منشور اخلاقی خود.

۱۵ – رابطه بازی، باند بازی، فامیل گرایی، همشهری گرایی و… در استخدام، ارتقاء و انتصاب افراد.
۱۶ – عدم استفاده موثر از تکنولوژی، فضای مجازی و نقص فراوان در ایجاد دولت الکترونیک.
۱۷ – جزیره ای عمل کردن سازمانها و فقدان همکاری و هماهنگی موثر بین بخشی.
۱۸ – ضعف شدید در مناسبات و تعاملات منطقه ای و بین المللی در ابعاد مختلف.
۱۹ – وجود قوانین و مقررات بسیار زیاد که اغلب موازی و متعارض بوده و باعث چند گانگی و ابهام و اشتباه می شوند.

۲۰ – تعدد بسیار مراجع تصمیم گیری و مراکز کنترلی و نظارتی.

۲۱ – عدم برخورد سریع، قاطع و مستمر با موضوع قاچاق، پولشویی و فساد اداری و مالی.

۲۲ – از دست رفتن سرمایه اجتماعی ( اعتماد و مشارکت ) و اهمیت ندادن سازمانها به شفافیت و پاسخگویی.

۲۳ – عدم استفاده موثر از تجربیات، یافته ها و دانسته های ارزشمند بازنشستگان سازمانها.

۲۴ – فقدان شادی و نشاط و انگیزه در میان کارکنان و مدیران ادارات و غوطه خوردن در دام روزمره گی.

۲۵ – وجود بازارگرم چاپلوسی، دو رویی، زیرآب زنی، تملق و ریاکاری در سازمانها./ انتهای پیام

false
true
false
false

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد


false