‍

علی گودرزیان ع پایدار

سال ها بود که داشتیم به خشکسالی عادت می کردیم و کم کم به نابودی سرزمین ایران، که ایرانیان، قلب زمینش می خوانند، تن می دادیم.

ابرها را خسیس و بعدها، عقیم و سترون می دانستیم و آب را، تازه داشتیم مایه ی حیات، نه! خود حیات می دانستیم از قطره ی آب نقاشی و مسابقه در آموزشگاه ها برگزار می کردیم به دانش آموزان موضوع انشاء به نام “آب” می دادیم!

حرمت حریم رودخانه ها را پاس نداشتیم و از روی تکبر و خودخواهی جایی برای رودخانه ها نگذاشتیم و خانه ی رودها را اشغال کردیم.

هرجا تلی از خاک در بستر رودخانه ها دیدیم الساعه تیغ زدیم، یا باغی کاشتیم و یا بنای کاخی نهادیم.

کارشناس ترین هایمان درآینده ای نه چندان دور ایران را کویر مطلق می خواندند و دیگر عمر این فلات یادگاری را پایان یافته فرض کرده بودند.
بی خبر از این که روزی، مثل دوازدهم فروردین ۱۳۹۸ فرا می رسد و ابرها بر اساس یک پیمان آسمانی همدست می شوند و سرود وحدت می خوانند و ناگهان دو روز و دو شب می بارند و در مسیل ها راه می افتند، جوی ها پر می شوند! جوی ها و سراب ها همه به رودها می ریزند! رودخانه ها همصدا می شوند! پل ها را با خود می برند و خانه هایمان را خراب می کنند!

ما خیلی وقت پیش با دست خودمان قبر خود را بارها کنده ایم دقیق همان وقتی که “گون” های کوه را که تانکرهای ذخیره ی آب زمین به حساب می آیند، یکی یکی از ریشه کندیم تا به جای آن گندم بکاریم!

دقیق همان زمان که درخت های بلوط را آتش زدیم و زغال درست کردیم!
بلوط ها را از ریشه کندیم و زمین زراعت درست کردیم و قلب کوه و جنگل را دریدیم و کاخ های تابستانه ساختیم!
دقیق همان روزها که زمین های شیب دار را با لودر صاف کردیم تا خیار بکاریم!

ما قبر خود را خیلی وقت پیش کندیم دقیق همان وقتی که مدیران آبخیزداریمان یا مدرک غیر مرتبط داشتند و از مدیریت فقط به دنبال عنوان و دستمزد و پُز مدیریتی بودند و درک درستی از آبخیزداری نداشتند یا اعتبار و بودجه ای در دستشان قرار ننهادند! یا اصلا دلی برای تپیدن در این باره نداشتند!

ما قبر خودرا خیلی وقت پیش کنده بودیم وقتی که مدیریت های محیط زیست را به کسانی دادیم که با لباس محیط بانی گوشت آهوان و اشکارها را بر منقلی بزرگ کباب کردند و سلفی گرفتند!
دقیق همان وقتی که مدیران محیط زیست مان مهندس بودند و صحنه ای می ساختند که پلنگ های نجیب را متهم می کردند که: چهل گوسفندرا پاره می کنند تا چوپان های دلسوز را تشویق کنند!!

ماسال ها پیش، قبر خود را کنده ایم دقیق همان وقتی که محیط زیست چالش ما نبود و در بودجه ی ملی، ردیف اعتباری باریکی داشت و منابع طبیعی هم حلال مردم شد و درخت در ایران، هم تبدیل به منبع درآمد اقتصادی شد!

ما سال ها پیش قبر خود را کندیم دقیق همان روزها به استقبال سیل رفتیم و آرواره ی سیل های خشمگین را به سمت خود کشاندیم!

خیلی جالب است که برای پیامدهای این رفتارهای احمقانه ی خود، هیچ تمهیدی فراهم نچیدیم و در بدترین وضعیت، یک شهر آسیب پذیر از دست همین بلاهای خود ساخته ی طبیعی را به ساتراپ ها یا فرماندارها سپردیم که بهتراست آن ها را فرمانده ی بی سپاه و لشگر بنامیم!

کارشناسان می گویند:
سیل اخیر، سیلی بی سابقه بوده است لااقل در تاریخ معاصر چنین سیلی نیامده است. ما عوام هم، می بینیم پل “گامیشان” و “کشکان” که یک تاریخ، در برابر شاخ زن ترین سیل های دوران، چون دماوند ایستادند و تکان نخوردند، در برابر این سیل، کم آوردند و تسلیم خشم طبیعت شدند!

چند روز پیش از سیل اخباری در فضای مجازی از طرف ناسای آمریکا مطرح شد که پیش بینی های وحشت ناکی کرده بود…

انتهای پیام