دنیا دهکده ی کوچکی ست، جهانی شدن روحیه بالای پرستاران و پزشکان ایرانی که پایکوبی آنان در ایران تا حدودی مورد بی مهری قرار گرفت، امروز در بیمارستان های جهان انجام می گیرد، بیماری و مرگ همیشه هست و همیشه خواهد بود داستان کرونا تراژدی تلخ و اندوهباری است که تاریخ درباره ی این بیماری و برخورد مردم زمانه ی ما خواهد نوشت، همچنانکه از وبا و طاعون نوشت. من کرونا و برخورد شهروندی با کرونا را به نسبت تاریخ این سرزمین، رنسانسی می دانم که نه مشکلات مردمان عصر امیر کبیر را داشته ایم و نه اجازه ی دخل و تصرف امور درمانی را به فالگیران و اجنه پرستان دادیم.

کرونا ۲ الی ۳ درصد تولید نا خالص داخلی ایران را از بین می برد رقمی بین ۲۰ الی ۳۰ میلیارد دلار آسیب می بیند قشر آسیب پذیر جامعه ی امروز ایران، خرده فروشان، حمل و نقل، صنعت گردشگری و شاغلان در بخش خدمات گردشگری و اساسا فرودست ترین اقشار اجتماعی به دلیل کرونا در معرض بیکاری قرار دارند، با تمام این اوصاف، روحیه و امید زندگی درایران بر شدت و ژرفای بحران کرونا از نظر اقتصادی غلبه کرده است، مسدود کردن خودجوش راه های ارتباطی در ایران همچون پایکوبی پرستاران بزودی در جهان فراگیر می شود.

در هر عصری تغییرات و ورود مدرنیته نتوانسته است با ایجاد تغییرات، اندیشه ای جدید ایجاد کند بلکه این امواج سهمگین تغییرات در زیست و سپس اندیشه بوده که باعث شکل گیری و صورت گیری یک نظام فکری و معرفتی جدید شده،در دوران عبور کرونا ما حتی شاهد تغییراتی در نگرش حاکمیت بودیم که کمتر از پایکوبی و قرنطینه پرستاران وقشر آسیب پذیر جامعه نبود عرفی ساده در حال ترویج و محوریت یافتن است که نه در آن پیچیدگی فقهی است و نه اجازه دخل و تصرف دین را به هاله ای از نور می دهد، در همین حد که نظام دینی گوش به دستورات نظام پزشکی داد و این تفکیک وظایف در مواقع ورود یک بیماری در تاریخ این سرزمین بی همتا است.

کرونا علیرغم اینکه به هیبت هیولایی بی چهره برآمده و حیات روانی همه را آشفته کرده است، لیکن تغییرات زیادی در شیوه ارزیابی ارتباط خود با دیگری و شناخت بدن خود در جامعه بوجود آورده، کرونا توانست تعریف ماندگاری از حریم خصوصی و خلوت گاه های فردی داشته باشد. کرونا توانست با قرنطینه ی شهری، عیار بالای مدنی ما را نشان دهد.

تاریخ خواهد نوشت که روزگاری در ایران با وجود مشکلات بیشمار اقتصادی و تحریم، بیماری واگیری وبال گردن آن ملت شد. خواهد نوشت با وجود تحریم دارویی از پایکوبی پرستاران، خواهد نوشت با رکود اقتصادی، تورم و بسته شدن کار و کاسبی و مشکلات عدیده ی اقتصادی؛ ملت خودجوش، شهرها را قرنطینه کردند. خواهد نوشت علم پزشکی بر دگم اندیشی و خرافات قالب بود، خواهد نوشت ملت با همدلی، از خبرها و تصاویر بنگاه های تولید وحشت نهراسیدن و ثابت کردن که زنجیره ی انسانی در اندیشه است./ مهدی میرزاوند