هاشمی سیاستمداری بود به همراه شهید مرتضی مطهری از نزدیک ترین افراد به رهبر فقید انقلاب بودند. او در ابتدا این اعتماد را تبدیل به نیروی محرکه ای برای
رسیدن به اهداف انقلاب کرد که مشخصا در انسداد تمام عیار دهه ی شصت به طور تمام عیار سهیم بود.

اما هاشمی در مشق سیاست ورزی و دولتمردی اش در سطوح فوقانی قدرت از مرحله پایان جنگ به بعد به تدریج آموخت که سیاست ورزی یا دولتمردی را باید روی زمین و بر اساس تناسب قوا پیش برد. اینجا سرآغاز یک چرخش در سطوح فوقانی قدرت بود. گفتمان انقلابی به تدریج به یک گفتمان توسعه محور تبدیل شد، گفتمانی که خط تنش زدایی جهان و کشورهای منطقه را دنبال می کرد.

چالش دو گفتار در سطح فوقانی قدرت به تدریج شاهد تشدید شکاف و چالش جدی دو گفتار پیشین در سطوح فوقانی قدرت شد، گفتاری انقلابی که معتقد به استمرار رویکرد اولیه و خواهان جدال دائمی با استکبار جهانی، مبارزه برای نابودی اسرائیل و تقویت محور مقاومت در منطقه و همچنین جلوگیری از نفوذ ایادی دشمن در داخل کشور، البته به استثناء کشورهایی که شاکله ی ایدئولوژیکی همچون روسیه و چین دارند و گفتار دیگری مبتنی بر توسعه اقتصادی که تنش زدایی در روابط بین المللی، مناسبات منطقه ای کشور و فضای بازتر داخلی و رقابت نسبی سیاسی در چارچوب نظام و قانون اساسی را دنبال می کند.

این روند به تدریج شاهد تشدید شکاف و چالش جدی در سطح فوقانی قدرت شد، در مقطعی رئیس جمهور ساز می شود و اختیار تشخیص اداره ی کشور را دارد، در دهه ی هشتاد و مشخصا در دولت دوم محموداحمدی نژاد ریشه دوانده و تا جایی پیش رفته که علیرغم نظر مستقیم رهبری و حکم حکومتی از برجام تا کرونا، متاسفانه ما شاهد بومرنگ های هستیم که اگر در ابتدا رفتارهای خود سرانه تایید نمی شد، دیروز سفارت عربستان در اوج فعالیت دیپلماسی آتش نمی گرفت و امروز در صحن حرمین مرگ بر وزیر و مرگ بر رئیس جمهور نمی کردند. این چالش تا جایی پیش رفته است که در مورد شیوع یک ویروس جهانی، علیرغم اینکه گمانه زنی هایی در مورد یک حمله بیولوژیکی می رود، بخشی از تندروهای انقلابی در اعتراض به بسته شدن حرمین در این شرایط حاد اجتماع کرده اند. همچنانکه بخش گفتمان محور و توسعه محور معتقد هستند که شهر قم در همان روزهای شیوع کرونا باید قرنطینه می شد.

جامعه شناسان بشر را موجودی اجتماعی توصیف کرده اند، بدین معنی که هر فردی ذاتا نیاز به روابط با محیط اجتماعی خود دارد و اهمیت غیرقابل انکار این روابط را که تمام آرزوها و آمال و امیال بشر در آن نهفته است را کرونا بخوبی توصیف کرد و آن اینکه انسان مادامی انسان است و هنگامی خود را می یابد که با دیگری مواجه شود بدون حضور دیگری، بدون حضور در فضای اجتماعی و مقابله و رابطه با دیگر انسان ها نه فروتنی در ما شکل می گیرد و نه نظام ذهنی عقول و اخلاق زیستن در ما پدیدار می شود.

جریانی امروز خودسرانه دست به اجتماع زده اند و معتقد به آزادی اجتماعی در فکر و مقصودشان هستند که دیروز مخالف صریح ارزش آزادی در عرصه روابط اجتماعی بودند، امروز بر اساس افکار و عقاید و ارزش های خود و بر خلاف دستورات مکرر و تاکیدی نظام بهداشتی جهانی و جمهوری اسلامی دست به اجتماع زده اند بی آنکه از خود بپرسند جان دیگری به جان ما مرتبط است.

در این شرایط خودمان و همه را به رعایت قانون دعوت کنیم که قانون فصل الخطاب است، امروز چالش بین دو گفتمان مساوی است با هدر رفتن سرمایه اجتماعی کشور و خدای ناکرده از دست رفتن جان یک همنوع و جان یک مومن!/ انتهای پیام