ما لرستانیان پراکنده بر صفحه ی ایران، با محرومیت از لرستان دست و دل بریده شده ایم؛ اما چه به اختیار چه به جبر، چه به یاس و چه به قهر، نسبت به سرزمین مادری گاه بغض داریم گاه حب، گاه بخشش داریم گاه جوشش، گاه عجز و گاه عطوفت، مثل عاشقی دل شکسته که همیشه منتظر و روبرگرداندنی نیست.

نسبت ما با لرستان نسبت فرزند و والد است و چقدر سوزناک است رویت فرزندی افسرده، این سرزمین با محرومیت و مهاجرت به آیینه ی کج نمای ایران تبدیل شده همچون کتاب هایی خاک خورده در قفسه هایی از هر سو خارج از تعادل ، صدای جیر جیر محرومیت اش از هر طرف شنیده می شود. آمارهای معصوم تورم، فقر، بیکاری، رگه های پنهان خشم و بغض درون ماست. اما در مورد آثار خلاقانه خلقت لرستان چه می توان گفت، آنجا که هنرمند از جان خویش در اثرش می دمد، آب، خاک، هوا و طبیعت لرستان
از جان رنجور آفریدگارشان مایه گرفته اند تا حقیقت امروز لرستان، تصویری قاب گرفته بر دیوار باشد. لرستان و فرزندان اش بالفطره قابلیت خود را خلاقانه نشان می دهند، اما در مورد آثار غیرخلاقانه دولت ها در لرستان چه می توان گفت؟ که هیچ گاه این قابلیت ها را بالفعل نکرده است. در دوران جنگ تحمیلی همین نکته بس که طبق فرموده ی رهبری؛ رزم جوانان لر بیشتر از آنکه شنیدنی باشد دیدنی است. در دولت سازندگی، لرستان با حجم سنگینی از خسارات جنگ تحمیلی زیر سایه ی خوزستان فراموش می شود. در دولت اصلاحات تا بخش خصوصی و سرمایه گذار داخلی و خارجی می آید پای کار، استان های همجوار به سرعت برق و باد به توسعه ی متوازن می رسند اما لرستان می شود نقطه ی اتصال جدل های سیاسی، در دوره ای که استان های کشور بدنبال رشد اقتصادی و اشتغال زایی هستند، اجلاس تحکیم وحدت در خرم آباد مرکز لرستان برگزار می شود، بی آنکه فکری بداند و فهمی فریاد بزند، مسیر دموکراسی از توسعه می گذرد مسیر دموکراسی درآمد نا خالص داخلی است، هیچ کشوری در دنیا در جنگ با ایدئوکراسی به دموکراسی دسترسی پیدا نکرده است. تا اینکه دست لرستان از دولت اصلاحات می شود برادرکشی. و اما در دولت عدالت محور احمدی نژاد، بغضی در سینه ی ما سنگینی می کند چرا که هنوز هم درب به همان پاشنه می چرخد. خوزستان از منابع لرستان و زاگرس نشینان ساده دل به قطب اول منابع آبی در ایران و تاحدودی خاورمیانه تبدیل می شود. در خوزستان به شماره یک دو سه چهار… سد ساخته می شود و در لرستان بدفعات سیل جاری می شود، اما این پایان ناعدالتی دولت احمدی نژاد در لرستان نبود. بزرگراه اندیمشک خرم آباد در لرستان زده می شود اما کار تحقیق و پژوهش در خوزستان انجام می گیرد، بیکاری در ویسیان معمولان ملاوی پلدختر جیره بندی می شود و در همین نقطه مهاجرت فرستی در لرستان آغاز می شود، لرستان به مقام اول تورم، فقر، بیکاری و در پی آن مهاجرت فرستی تبدیل می شود، بماند قصه ی قمرود و چاه های خشکیده ی الیگودرز . و اما در دولت اعتدال و تعامل جهانی حسن روحانی در اوج کار دیپلماسی، آسمان شروع به باریدن می کند.تا تعامل آب های لرستان طوفان شود تا استانی که در تور حسرت ها وامانده بود را آب ببرد، گرداب ناکامی دولت ها در لرستان آنجا بود که لرستان را آب می برد اما در عوض پانصدهزار هکتار از اراضی خوزستان مکانیزه شد، زن و مرد، کودک و کهنسال پلدختر ناگریز به کوه ها پناه بردند تا وعده ی احداث پتروشیمی در شمال خوزستان داده شود، بماند که قانون تخصیص اعتبار برای روستاها و حاشیه ی شهرها در دولت روحانی به دلیل عدم اجماع نمایندگان استان، کمترین استفاده را لرستان علیرغم داشتن بیشترین روستا را برد، این هم یکی دیگر از بردهای بازنده ی لرستان،
دولت ها بردهای لرستان را بدفعات بنفع استان های همجوار تغییر داده اند و باز هم تغییر می دهند همچون تغییر پایلوت گردشگری از لرستان به همدان تا دندان توریست! این مفهوم توسعه است تا زمانی که سطح آگاهی و سواد توسعه مندی در لرستان نهادینه نشود محرومیت از هر طرف شنیده می شود، در روزگاری که هم دولت ها نظام سرمایه داری را در پیش گرفته اند و هم مردم در تلاش هستند تا هرچه بیشتر کار کنند و درآمد و ثروت بیشتری داشته باشند متاسفانه در لرستان شمار زیادی از مردم یا مهاجرت کرده اند یا در مشاغل کاذب و غیر تولیدی به روزمرگی مشغول هستند. چرا که تحولات بزرگ در عرصه صنعت کشاورزی و تکنولوژی هستند که تاثیرات عظیمی روی شرایط اقتصادی- اجتماعی و حتی فرهنگی می گذارد تا اینکه از لرستان محروم و فقیر انتظار رشد صنعت گردشگری را داشته باشیم. پایان تراژدی دولت ها در استان لرستان به دلیل عدم استفاده از سرمایه گذار کارآمد، کارخانجات و عدم تخصیص بودجه، شرکت های تولیدی تعدیل و تعطیل شدند. بیایید به توسعه نگاهی عمیق تر از گذشته داشته باشیم./انتهای پیام