وقتی کسی را «ریاست مآب» می دانیم، منظورمان صاحب مقامی است که بیش از اندازه پابند تشریفات و آداب مقام ریاست باشد. ریاست مآب بودن به عنوان یک بیماری اداری، عواقب و عوارضی هم دارد که مهمترین آن ها بد منصبی، کوتاه فکری و کم ظرفیتی است. رئیس ریاست مآب مانند کسانی که از خوشی در پوست خود نمی گنجند، در صندلی خود نمی گنجد. حقیقت آن که مقام می تواند این گونه روسا را یک شبه به کلی تغییر دهد. چنین مدیری از مدیریت فقط اصل اعمال قدرت را یاد گرفته و چون قلبا معتقد به فلسفه قدرت است، ضعیف آزار و قوی پرور نیز هست. زیر دستان را به آسانی می آزارد و به همان آسانی در برابر قوی دستان و زورمندان زانو می زند.

«عاجز و مسکین هر چه ظالم و بدخواه
ظالم و بدخواه هر چه عاجز و مسکین»

معاون یکی از وزارتخانه ها هنگام ورودشان به وزارتخانه همه کسانی را که در راهروها هستند اگر برنگردند و سلام عرض نکنند و به احترام ایشان خم نشوند بد و بیراه می گوید و خطاکار را با کلماتی تند و توهین آمیز خطاب می کند. رئیس یکی از سازمان ها( که ظاهرا از معاون مورد بحث هوشیارتر، کارکشته تر و متین تر ولی به همان حد ریاست مآب، کم ظرفیت و کوتاه فکر است) نیز در صورتی که تشریفات مقتضی و احترامات لازم در مورد ایشان مراعات نشود، بلافاصله به اتاق کار خود می رود، رئیس کارگزینی را احضار می کند، پرونده شخص یا اشخاص را می خواهد و سعی می‌کند که کارمند موردنظر را به نحوی که مطابق مقررات نیز باشد تنبیه نماید. اگر معتقد نباشیم که «میز شیطان دارد» باید بپذیریم که ریاست مآبی و «بد منصبی» امری غیر معمول، غیر طبیعی و غیر لازم و بنابراین در بیشتر موارد علاج پذیر است.

طرز تشخیص مدیر رئیس مآب:

تشخیص بیماری ریاست مآبی مانند بسیاری از بیماری های اداری دیگر، چندان دشوار نیست. رفتار خودتان را بیرون از اداره با طرز رفتاری که در اداره دارید مورد به مورد مقایسه کنید. ببینید که مثلاً وقتی که وارد اداره می شوید ژست خاصی می گیرید یا اینکه وقتی که از پشت میز خود با تلفن صحبت می کنید لحن صدای شما تغییر می کند؟ اگر نسبت اختلاف «رفتار عادی» به «رفتار اداری» ۲ به ۵ باشد، تا دیر نشده به خود آیید و در فکر چاره بیماری ریاست مآبی باشید.

طرز معالجه مدیر ریاست مآب:

این حقیقت را به خود بقبولانید که احترام گذاشتن به پست و مقام و میز صندلی هیچگونه تفاوتی با احترام گذاشتن به لباس فاخر یا اتومبیل آخرین سیستم ندارد. آنچه شما را یک مدیر مورد احترام و محبوب می سازد، شخصیت و اخلاق واقعی شما، افکار و تصمیمات منطقی شما و دستورات معقول شماست./چارلز آستن/ انتهای پیام