«‌سرچشمه شاید گرفتن به بیل/ چو پر شد نشاید گرفتن به پیل»
با توجه به بارندگی‌های بی‌سابقه اخیر و اینکه در بعضی از مناطق کشور وضعیت خوبی داشتیم شاهد آن هستیم که به دلیل بارش‌های خوب در استان‌های بالادست خوزستان مخصوصاً لرستان بعد از پنجاه سال دریچه‌های سد دز باز شد.
آب رهاشده معادل کل ظرفیت نهایی پشت سد گاشمار (معشوره) در صورت ساخت است. حال با توجه به وضعیت بد آبی در برخی نقاط لرستان چون کوهدشت و رومشگان و اینکه هرسال خسارت‌های جبران‌ناپذیری به کشاورزان و مردم این مناطق وارد می‌شود و از طرفی امروز رئیس جمهور اظهار کردند آب را از دریچه‌های سد دز رها کنید و خسارت وارده را هم می‌پردازیم.
حال این سؤال از مجمع نمایندگان استان مطرح می‌شود پس کجایید؟ چرا هیچ عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهید؟ آیا وقت آن نرسیده فکری اساسی برای این وضعیت بکنید آیا نمی‌شود پول این همه خسارات را صرف ساخت سدهای گاشمار (معشوره) و بختیاری کرد تا آب لرستان که در استان دیگر سریز می‌شود و به دشت‌های عراق هدایت می‌شود یا به دریا می‌ریزد، در لرستان بماند و منشا خیر و برکت برای کشاورزان محروم این دیار باشد؟ چطور آب از لرستان به استان‌های مجاور می‌رود ولی در خود استان مورداستفاده قرار نمی‌گیرد؟ این در حالی است که اخیراً استان لرستان قطب کشاورزی و دام‌پروری هم قرار گرفته است که این مقوله با رویه‌ای که دولت در پیش گرفته است هیچ‌گونه همخوانی ندارد؛ مگر کشاورزی و دام‌پروری بدون تخصیص مناسب آب امکان‌پذیر است؛ و یا در همین سیل بهمن‌ماه خرم‌آباد اگر سد مخمل‌کوه وجود می‌داشت این‌همه خسارت به شهروندان می‌رسید؟ حال چگونه است که نمایندگان استان لرستان ساکت هستند و هیچ تدبیری در این زمینه نمی‌اندیشند؟ چه وقتی بهتر از حالا و چه مطالبه‌ای بالاتر از این‌ها؟
از مجمع نمایندگان و استاندار محترم استان تقاضامندیم از جناب آقای دکتر روحانی در صورت سفر به لرستان مطالبات بر زمین مانده مردم محروم لرستان را یک صدا درخواست نمایند.
دیدیم بسی که آب سرچشمه خرد
چون بیشتر آمد شتر و بار ببرد.
آرش کاظمی
منبع: یافته