دو هفته از تخریب واحدهای تجاری در دست‌ساخت دبیرستان معصومیه توسط شهرداری خرم‌آباد می‌گذرد، اما هنوز هم در هر جمع و محفل فرهنگی و دارای دغدغه توسعه این شهر صحبت از این فاجعه فرهنگی اقتصادی شهر است.

 مغازه‌هایی که قرار بود برای کمک به اقتصاد مدرسه و دانش‌آموزان دبیرستان معصومیه و زینبیه ساخته شوند با تخریب آن‌ها در سحرگاه اول ماه محرم به خرابه‌ای که حالا حتی امنیت مدرسه و دانش‌آموزان را به خطر خواهد انداخت تبدیل‌شده است.
این روزها افکار عمومی از خود می‌پرسد، آیا شهرداری قبل از اینکه اقدام به تخریب این بنا کند آیا از خود پرسید با این کار امنیت مدرسه به خطر می‌افتد؟

دبیرستان معصومیه یک دبیرستان دخترانه است. شاید بهتر بود شهرداری قبل از انجام این کار با دوراندیشی خود به مسئله امنیت مدرسه و دختران این مدرسه می‌اندیشید.

همه ما می‌دانیم که بیش از ۱۰ سال است که کشور ما با توجه به تحریم‌های ظالمانه غرب، شرایط سخت اقتصادی را سپری می‌کند. در این شرایط اقتصادی باید بدانیم که هر عمل و کرداری از ما بدون دوراندیشی چه هزینه‌های گزافی برای این ملت دارد.

شهرداری واقف است که آموزش‌وپرورش، خصوصاً مدارس دولتی با توجه به شرایط تحریمی کشور، ازلحاظ مالی در شرایط بسیار سختی به سر می‌برند. مدارسی که حتی توان تهیه کاغذ برای امتحانات داخلی دانش‌آموزان را ندارند مجبور به درآمدزایی هستند و ساخت واحدهای تجاری شاید گریزی برای حل این مشکل باشد.

اما متأسفانه یک سری مدیران که نگاه کلی‌نگر و دوراندیش ندارند و فقط جزیره‌ای می‌اندیشند، بدون هیچ بصیرت و دوراندیشی امنیت مدرسه و آینده دانش‌آموزان یک مدرسه را به خطر می‌اندازند.

شهرداری باید بداند، جدا از قانون و مصوبه هیات وزیران برای ساخت واحدهای تجاری مدارس، آموزش‌وپرورش خصوصاً دبیرستان معصومیه اگر پول و منابع مالی در بساط داشت که اقدام به دریافت مجوز ساخت، تغییر کاربری و تکمیل واحدهای تجاری برای دانش‌آموزان این شهر می‌کرد.

حالا دانش‌آموزان و معلمان معصومیه می‌بینند که شهرداری به‌غیراز اینکه برای کمک به اقتصاد مدرسه، دانش‌آموزان و توسعه شهر کاری که هیچ نکرده، بلکه امنیت محیطی، روانی و احساسی آن‌ها را هم به خطر انداخته است.

مردم این شهر سال‌های سال است که شاهد مدیریت ناکارآمد شهری هستند. می‌دانند که مدیریت شهری هیچ توانی برای رفع ترافیک، بافت‌های فرسوده، کودکان خیابانی، تکدی گری، دست‌فروشان و … ندارد.

قلم از نوشتن این‌همه مصیبت، این‌همه بحران اجتماعی شهری عاجز است. اما بااینکه می‌دانیم مغزهای زنگ‌زده توان حل مشکلات شهری را ندارند و هیچ گوش شنوایی هم برای شنیدن نیست دلیل نمی‌شود که ذکر مصیبت نکرد.

اصلاً کسی از شهرداری تاکنون پرسیده چرا هیچ‌کدام از پاساژها و مجتمع‌های تجاری سطح شهر پارکینگ عمومی ندارند؟ چطور شهرداری با ساخت مجتمع‌های تجاری بدون پارکینگ عمومی که یکی از علل اصلی ترافیک شهری هستند موافقت می‌کند اما چشم دیدن یک مدرسه‌ای که بخواهد اقتصاد خودش را مدیریت کند ندارد؟

در همه جای دنیا به شهر به‌عنوان یک موجود زنده نگاه می‌شود. زیست شهری، شهر زنده، شهر دیجیتالی همه و همه بیانگر حرکت کشورها به سمت ایجاد شهرهایی برای زندگی بهتر، رفاه و سرزندگی است. اما در شهر ما در خرم‌آباد هنوز دغدغه مدیران شهری مدیریت خرم رود (گلال) در زمستان است. هنوز هم مدیران شهری به زمستان و بارندگی لعنت می‌فرستند؛ می‌گویند کاش بارانی نبود و ما چقدر راحت شهر را مدیریت می‌کردیم.

آیا نمی‌شود مدیریت دوراندیش با مذاکرات اصولی شرایط را برای تغییر کاربری و کمک به اقتصاد مدرسه، شهر و زیباسازی شهر فراهم می‌نمود تا اینکه با تخریب چنددهانه مغازه، صحنه زشت و پرهزینه‌ای در دید افکار عمومی ایجاد نماید؟

مدیرانی که در تمام زندگی‌شان با ذهنیت مذاکره، تعامل، گفتگو و ساختن، پشت میز مذاکره ننشسته‌اند لزوماً نگاه تخریبگر آن‌ها جز هزینه برای یک ملت هیچ دستاوردی نخواهد داشت.

ما امروزه در همه سطوح مدیریت چه شهری و چه عالی و کشوری نیاز به مدیریتی داریم که به فکر کاهش هزینه‌ها برای این کشور باشد.

بدون شک تخریب املاک افراد سودجو کاری درخور و شایسته است؛ اما بیایید یک‌بار دیگر به این موضوع بیندیشیم که مدرسه در این شرایط تحریمی، اقتصاد خودکفایی داشته باشد به چه کسی ضرر می‌رساند؟

فراموش نکنیم که شهرداری، قبل از اینکه اقدام به تخریب این بنا کرده باشد، ذهن بیش از ۸۰۰ دانش‌آموز دختر دبیرستان معصومیه و جامعه فرهنگی شهر را نسبت به خود تغییر داده است.

از این به بعد هیچ‌کس نمی‌تواند از دانش‌آموزان دبیرستان معصومیه انتظار داشته باشد، تصور کنند کار شهرداری، عمران و آبادانی شهر است؛ نباید تعجب کرد که برخی معلمان از دانش‌آموزان بخواهند با کلمات، مدرسه، اقتصاد مدرسه، بولدوزر، تخریب و معصومیت از دست رفته شهرداری انشا بنویسند.

انتظار می‌رود حالا که شهرداری بدون دوراندیشی و درک شرایط اقتصادی امروز کشور اقدام به تخریب این بنا نموده، حداقل جهت امنیت مدرسه و امنیت روانی دانش‌آموزان و والدین، اقدام به پاک‌سازی بنای تخریبی و ساخت مجدد این بنا کند تا مرهمی بر زخم افکار عمومی جهت جلوگیری از اتفاقات بدتر باشد./ ویرنامه