لرستان استانی است با ثروت‌های طبیعی، منابع آبی، آثار تاریخی و فرهنگی و ظرفیت بی‌نظیر در گردشگری. اما واقعیت تلخ این است که امروز در رتبه‌های پایین توسعه و در صدر شاخص فلاکت قرار دارد. این تناقض نشان می‌دهد که مشکل لرستان، فقدان ظرفیت نیست بلکه سوءمدیریت مزمن است.

حلقه‌های بسته مدیریتی

سال‌هاست مدیریت استان در انحصار حلقه‌های محدود و فرصت‌طلب قرار گرفته است. حلقه‌ای که به جای گشودن مسیر برای نخبگان و مدیران دلسوز، راه را بر آنان بسته و تنها با افراد مطیع و بله‌قربان‌گو همراهی می‌کند. همین موضوع باعث شده نیروهای متخصص یا خانه‌نشین شوند یا استان را ترک کنند.

فرصت‌سوزی تاریخی در گردشگری

قلعه باشکوه فلک‌الافلاک، نماد هویت تاریخی لرستان، می‌توانست با ثبت جهانی در یونسکو سکوی پرتابی برای معرفی استان به جهان باشد. اما این فرصت طلایی به دلیل بی‌تدبیری و بی‌توجهی مدیران از دست رفت. این تنها یک نمونه از ده‌ها فرصت ازدست‌رفته‌ای است که می‌توانست لرستان را در ردیف استان‌های پیشرو گردشگری قرار دهد.

رانت‌خواری در پوشش خدمت

پروژه‌های مردمی مانند ساخت مسکن فرهنگیان یا طرح‌های حمایتی دیگر، به جای اینکه در خدمت توسعه عمومی قرار بگیرند، به ابزاری برای رانت‌خواری و منافع شخصی تبدیل شده‌اند. همین نگاه سودجویانه موجب شده اعتماد عمومی تضعیف شود و مردم سهمی از توسعه نداشته باشند.

راهکارهای پیشنهادی

لرستان امروز قربانی مدیریت رانتی، مشاوره‌های ناآگاهانه و سهم‌خواهی سیاسی است.
اگر روزی قرار است این استان از رتبه‌های فلاکت خارج شود، تنها راه آن شایسته‌سالاری، شفافیت و میدان دادن به نخبگان واقعی است. در غیر این صورت، چرخه فرصت‌سوزی و فقر ادامه خواهد یافت.