طوری که دولتمردان در کلام، گفتار و شعارشان سخن از «عدالت » به میان می آورند، می بایست ثروت و منابع کشور در این ۴۲ سال انقلاب اسلامی به گونه ای توزیع می شد که تمام استان های کشور به طور متوازن رشد می کردند و فاصله ای بین غنی و فقر وجود نداشت! اما می بینم متاسفانه به گونه ای عمل شده، ثروت و منابع کشور که عمده آن در زیر پای استان های محروم و عقب نگه داشته است، به صورت نامعقول و ناعادلانه ای به تعدادی از استان های کشور اختصاص یافته و با کمال تأسف و تأثر فراوان این روند ادامه دارد!

اگر بحث توجیه فنی، مالی و اقتصادی که برای کلیه طرح ها و پروژه های عمرانی لحاظ می شود را مورد بررسی و مداقه قراردهیم، انتقاد صریح و آشکاری به آن وارد است و آن اینکه اگر استان های زاگرس نشین برای توسعه کشاورزی و دامپروری مستعدند، پس حق آبه و زیرساخت های توسعه آنان از جمله احداث سدها و پروژه های بزرگ کشت و صنعتشان کجاست؟! و اگر شرکت ها و کارخانجات بزرگ تولیدی مانند پتروشیمی و صنایع فولاد به خاطر مصرف بالای آب باید در کنار دریا ها و منابع آبی احداث شوند، چرا در استان های کویری و بدون منابع آب کافی ساخته شده اند؟!

پس نتیجه می گیریم که در این کشور نه طرح توجیهی پروژه های کلان رعایت شده است و نه عدالتی که دولتمردان روزانه در رسانه ها از آن سخن می گویند محقق گشته است! و اگر چنین نبود الآن ما با بحران های اجتماعی ناشی از آب و محیط زیست مواجه نبودیم!

به نظر می رسد اگر تا بحال برنامه ریزی کشور مبتنی بر معیارهای علمی و تخصصی نبوده است، بر اساس ضرب المثل معرف « ضرر از هر کجایش برگردی فایده است» نبایستی راه ناصواب و غلط گذشته را پیمود و موجب تنش و بحران های جبران ناپذیر در کشور شد.

همان گونه که می دانید لرستان با آب و هوایی مناسب، یکی از استان های پر آب و مستعد برای توسعه کشاورزی، دامپروری و تولید غذا برای کشور است! پس چرا؛ صنعت را که هیچ به این استان ندادید، کشاورزی را نیز می خواهید از آن بگیرید!؟ حال که این استان مظلوم از صنعت و کشاورزی محروم و گرسنه مانده است؟! چرا می خواهید تشنه نگه دارید؟! آیا مردم این سرزمین که بر روی معادن و ثروت‌های خدادادی از جمله آب، نفت، گاز، سنگ های زینتی، خاک مستعد و هوای مطلوب نشسته است، باید از آن بی بهره باشند؟! این چه عدالتی است که ما آن را فریاد می زنیم؟!

مردم لرستان در بیشتر شاخص‌های توسعه اقتصادی از جمله امید به زندگی و درآمد سرانه در ته جدول و در بیکاری و فقر و فلاکت دارای مقام اول کشور است، تا جایی که ادامه زندگی برای جوانان تحصیلکرده بیکار آن غیر قابل تحمل است، که این خود حاصل برنامه ریزی غلط دولت های گذشته است! آیا وقت آن نرسیده که «دولت عدالت محور رئیسی» صدای این مردم مظلوم و بی پناه را بشنوند و به قول بروجردی های عزیزمان که می گویند: « نمی خواهیم برایمان بسازید، ساخته مان را خراب نکنید» ! و به قولی صنعتتان را نخواستیم، کشاورزی سنتی و آب شربمان را نبرید! و یا به تعبیر دیگر گرسنه بودیم، تشنه مان نکنید را جامه عمل پوشانده و سیاست بازان و مافیای آب دست از سر منابع آبی این استان بردارند و ما را به حال خود رها کنند؟! / انتهای پیام