یکی از زنان برجسته لرستان که در دوره اتابکان لرستان و معاصر با عصر صفوی و زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی نقش مهمی در تحولات تاریخی لرستان داشته است، شاه پرور همسر اتابک لر، شاه رستم (۹۷۸تا ۹۴۹ ه.ق) بود.

درباره زندگی و شرح حال و اقدامات شاه پرور متاسفانه منابع تاریخی اطلاعات کمی به ما می دهند، ولی از همین اطلاعات مختصر هم می توان پی برد که او در زمان خود زنی جسور، مدیر و بانفوذ بوده است. شاه پرور در کشمکش های میان همسرش شاه رستم و برادرش محمدی بر سر جانشینی پدرشان جهانگیر که توسط شاه طهماسب کشته شد، نقش مهمی ایفا کرد و با ترفند همسرش شاه رستم را فرمانروای لرستان کرد.

بدنبال کشته شدن جهانگیر اتابک لر، شاه طهماسب صفوی فرزند او شاه رستم را که به همراه سرپرستش ابومسلم گودرزی برای عذرخواهی به قزوین رفته بود، دستگیر و در قلعه الموت زندانی کرد.

شاه پرور همسر شاه رستم برای رهایی همسرش با شخصی دروغین که ادعا می کرد شاه رستم واقعی است که از زندان الموت فرار کرده است، متحد شد. شاه طهماسب صفوی که از ماجرا آگاه شد، شاه رستم واقعی را آزاد کرد تا به لرستان بازگردد و اوضاع را آرام کند. با آمدن شاه رستم واقعی، شاه رستم دروغین متواری و کشته شد.

شاه رستم واقعی با مشکل دیگری مواجه بود و آن ادعای برادرش محمدی بود که او هم داعیه حکومت لرستان را داشت. بین آنها نزاع درگرفت. دامادشان امیرشاه قاسم برای حل مشکل به دربار شاه صفوی رفت. شاه طهماسب لرستان را به دو بخش تقسیم کرد؛ سلسله و دلفان را به شاه رستم داد و خرم آباد و پشتکوه را به محمدی واگذار کرد. ولی شاه رستم و همسرش شاه پرور که سخت از محمدی متنفر بود، به حکومت سلسله و دلفان قناعت نکردند و در توطئه ای با مشارکت حاکم همدان امیرخان موصلو، پس از آنکه دستور عزل محمدی را از شاه طهماسب صفوی گرفتند، محمدی را با صد تن از اعیان و بزرگان در خرم آباد دستگیر و روانه دربار شاه صفوی کردند و سپس به زندان الموت فرستاده شد.

بعدها محمدی از زندان الموت گریخت و به لرستان بازگشت و شاه رستم و همسرش مجبور شدند به قزوین فرار کنند. شاه رستم در قزوین درگذشت. از اوضاع و احوال همسرش، شاه پرور هم اطلاعی در دست نیست.
شاه رستم با یاری و مساعدت همسرش شاه پرور حدود سی سال در دوره صفوی بر لرستان حکومت کردند. یکی از بناهای مهمی که توسط شاه پرور در شهر خرم آباد احداث شد مسجد جامع شهر خرم آباد بود. بنا به نوشته اعتماد السلطنه در کتاب« مرآه البدان »؛ این مسجد در سال ۹۷۰ ه.ق احداث شده است. در کتیبه ای در محراب مسجد تاریخ ساخت و نام سازنده آن شاه پرور، ثبت شده است. این مسجد بارها در طول تاریخ مرمت و بازی شده است. یک بار در اواخر دوره صفوی توسط شاه سلطان حسین صفوی و یک بار هم توسط خدایی خان حسنوند و بار دیگر توسط حاج زکی نامی تعمیر شد. در زمان سلطنت رضاشاه بخشی از مسجد که در مسیر خیابان جدیدی که از پل حاجی علی عسگر تا چهار راه بانک کشیده شد، ویران شد. جهت اطلاع بیشتر رجوع شود به کتاب؛ خودگو، سعادت. اتابکان لرکوچک، خرم آباد، افلاک، ۱۳۷۶. عیدی،حمید. یادگار عمر، خرم اباد، افلاک، ۱۳۸۷، ۷۹. ایزدپناه، حمید، آثار باستانی و تاریخی لرستان، تهران، ج ۲، ۱۳۷۶، ص۶۶.