«منافع ملّی» از یک سو با سیاست‌گذاری‌ها، موضع‌گیری‌ها، جهت‌گیری های دولت و مردم در ارتباط است و از سوی دیگر با آرمان‌ها و اهداف ملی نیز رابطه‌ای متقابل و تنگاتنگ دارد.
آن چه نتیجه‌ی انتخابات را رقم زد اتفاق شگفت‌انگیزی بود. با اتحاد، حضور و همبستگی ملی نشان دادیم که برای رسیدن به قله‌های ترقی، توسعه و رشد نه تنها باید همتی مضاعف داشت بلکه با هم‌افزایی، درایت و دلسوزی دست در دست هم نهاده تا سرنوشت خود را آن گونه که می‌خواهیم و شایسته‌ی آنیم، تغییر دهیم.

گام اول را پشت سر نهادیم با هم و برای هم، برای ایران، اما آن چیزی که موجب به نتیجه رسیدن همه‌ی آمال و آرزوها، خواسته‌ها و نیازهای تک‌تک مردم می‌شود جنسش متفاوت است. این‌جا «من» گفتن و خود را ذی‌حق دانستن در هیچ قاموسی نمی‌گنجد. «ما» حرف نهایی را می‌زند و ما یعنی مردم. همه‌ی مردم از هر طیف و هر طبقه‌ی اجتماعی. هیچ کس نمی‌تواند به خود این اجازه را بدهد که بگوید پیروزی انتخابات حاصل تلاش یک طیف، یا یک تیم، یا تعدادی معدود بوده چرا که اگر مردم بی‌ادعا و مخلص با تلاش و آگاهی همت نمی‌کردند هرگز ما در سمت درست تاریخ نمی‌ایستادیم. اگر زن و مرد، پیرو جوان، بدون در نظر گرفتن منافع شخصی و تنها در راستای منافع ملی، منافع مردمی و هموار شدن مسیر برای آبادانی ایران سربلند؛ نبودند امروز ما نمی‌توانستیم با صدای بلند بگوئیم که مشعل عدالت اجتماعی، سلامت اقتصادی و امنیت روحی‌روانی را روشنی بخشیده‌ایم. چراغ نیم‌بِسمل شده را جانی دوباره داده و روشنایی‌اش را افزون کرده‌ایم.

لذا اگر امروز به این جا رسیده‌ایم، محصول زحمات همگان است. از ستادهای مرکزی، مردمی، همدل، امید، تحکیم، دانشجویی، فرهنگی، کارگری، ورزشی، عشایری و اقوام گرفته تا به میدان آمدن آحاد مردم از پیر و جوان، زن و مرد در سراسر سرزمین ایران عزیز.

در چنین شرایطی مهم‌ترین اصل از اصول عدالت اجتماعی توجه همه جانبه به خواسته‌ها و نیازهای همه‌ی مردم است. اهمیت دادن به شایستگی‌ها و توانمندی‌های جوانان، نخبگان، اندیشه‌ورزان، متخصصان و دلسوزانی است که در امور مربوط به خود و جامعه هم دانش و آگاهی دارند، هم با اخلاص و نیت خالص با مسئولیت‌پذیری تمام حاضر به حضور در همه عرصه‌ها هستند.

در چنین شرایطی رمز حصول و دست‌یابی به موفقیت در همه‌ی عرصه‌ها، جز با همدلی، وفاق و یکدستی و یکرنگی میسر نمی‌شود.

‌‌‏بی تردید، هویت و موجودیت یک جامعه و حفظ آن بارزترین و مهم‌ترین منفعت ملی است که جامعه آن را برای خود در نظر می‌گیرد. هر کس در فطرت و وجدان خود به خوبی درمی‌یابد که باید زنده باشد و امکانات حیات و زندگانی برای او فراهم شود تا بتواند به آرمان‌های خود فکر کرده و به سوی آن گام بردارد. اگر موجودیت یک جامعه به خطر افتد، آن جامعه هرگز نمی‌تواند به آرمان‌های خود برسد. بنابراین حرکت به سوی آرمان‌ها را باید در بقایِ جامعه و حفظ هویت آن ملاحظه کرد و بر همین اساس است که می‌گوییم منافع ملی ما ایجاب می‌کند که جامعه در جهت حفظ هویت و موجودیت خود تلاش کرده و از راه‌های ممکن برای تأمین این منفعت ملی کمک بگیرد و آن را به خطر نیندازد.

اگر نتوانیم از امیال و خواسته های شخصی خود بگذریم هرگز نمی‌توانیم به یک جامعه‌ی ایده‌آل دست یابیم. اگر به دنبال سهم‌خواهی‌های شخصی بدون در نظر گرفتن شرایط و موقعیت کنونی کشور باشیم هرگز نمی‌توانیم خلاء‌ها را پر کنیم، کمبودها را مرتفع سازیم، زخم‌های کهنه‌ی سرباز شده را ترمیم کنیم و مرهم نهیم.

اگر بی‌توجه به شایسته سالاری، تخصص محوری و نخبه محوری نباشیم نمی‌توانیم در این بزنگاه تاریخی سربلند بیرون آئیم و هزاران اگر دیگر…

تنها راه رهایی از این همه بن‌بست و نجات از فقر و تنگدستی، بیکاری و دهها معضل اجتماعی، برای برون رفت از تنگ نظری‌ها و خودمحوری‌ها تنها و تنها با نگرش سالم، همزیستی متقابل «احترام گذاشتن به نیازهای جامعه و خواست مردم» به میدان آوردن اهلش میسر می‌شود. پس با هم و برای هم همت کنیم و راه را برای اهلش باز بگذاریم که هم خیر دنیا در آن باشد و هم عافیت آخرت./ انتهای پیام