بر اساس آمار اداره برق و امور آب شهرستان الشتر ۳۴۱ حلقه چاه آب فعال در الشتر دارای پروانه بهره برداری هستند. با یک حساب سرانگشتی اگر دبی آب آنها را ۲۱ لیتر در ثانیه حساب کنیم که بیشتر از این هم می باشند در ثانیه ۷۱۶۱ لیتر، در دقیقه ۴۲۹۶۶۰ لیتر، در ساعت ۲۵٬۷۷۹٬۶۰۰ لیتر، در شبانه روز اگر ۱۸ ساعت کار کنند ۴۶۴٬۰۳۲٬۸۰۰ لیتر، در ماه
۱۳٬۹۲۰٬۹۸۴٬۰۰۰ لیتر و اگر فصل کشاورزی را ۶ ماه فرض کنیم در سال ۸۳٬۵۲۵٬۹۰۴٬۰۰۰ لیتر آب از سفرهای زیر زمینی الشتر بیرون کشیده می شود. تازه چاهای غیر قانونی و بدون مجوز به حساب نیامده است.

پس بنا بر این تا چند سال دیگر در الشتر هیچ رودخانه، چشمه و جویباری جاری را نخواهید دید. جای تاسف دارد در حالی که بزرگترین حوضه آبریز زاگرس مرکزی در الشتر که از غرب به نورآباد، از شمال به نهاوند، از شرق به بروجرد و از جنوب به بیرانوند منتهی می‌گردد، آب این حوضه آبریز به علت نداشتن سد و آب بند ۶ ماه از سال بدون استفاده از محدوده الشتر خارج می‌گردد.

امید است روزی کسانی یا شخصی یا مسئولی برای جلوگیری از این فاجعه زیست محیطی الشتر چاره‌ای بیندیشند و سد رودخانه کهمان و گرین را پایه گذاری نمایند، تا تمام این موتورخانه‌ و تلمبه‌ خانه های قاتل آب‌های زیرزمینی الشتر را نه تنها در امور کشاورزی بلکه تمام چاه‌های آب شرب را نیز خاموش نمایند تا دوباره چشمه‌ها، سراب‌ها و رودخانه‌های الشتر جان بگیرند  و پر از ماهی و جانوران آبزی شوند.

اما با توجه به افکار محدود مردم و مسئولان استانی و کشوری این سد به آسانی و زودی ساخته نخواهد شد و دشت نازنین الشتر به زودی در چند سال آینده به یک بیابان و کویر خالی از آب و علف تبدیل خواهد شد. امید است مسئولین محیط زیست، آب و خاک، آبخیزداری، جهاد کشاورزی، استانداری، فرمانداری و بخشداری ها در الشتر و لرستان به این مشکل توجه نمایند و برای آن راهکار و چاره‌ای بیندیشند./ انتهای پیام