چهار سال پیش در چنین روزهایی چنان اقبال عمومی به جریان اصلاحات زیاد بود که شورای نگهبان برای تمامی حوزه های انتخابیه در کل کشور تقریبا کاندیدهای متمایل به اعتدال و یا کاندیدهای اصلاح طلب، تایید صلاحیت کرده بود!

اما حالا بعد از ۶ سال از انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ چنان مردم به این جریان بی میل شده اند که با رد صلاحیت کلیه ی کاندیداهای رده دوم و سوم اعتدال و اصلاحات، مردم هیچ اعتنایی نکرده بلکه بعضی ها به تمسخر لبخند هم می زنند!

شرایطی مشابه اواخر مجلس ششم که رگ غیرت سیاسی جامعه حتی با تحصن و استعفای ۱۰۰ نماینده ی مجلس ششم بلند نشد!

این روزها باید تبدیل به محاکمه ی اصلاح طلبانی شود که طی این ۶ سال دلسوزان این جریان سیاسی ریشه دار بارها هشدار رسیدن چنین روزی را به آنها داده اند.

این روزها نیز افرادی که خود را به زور در صف اول اصلاحات جا زده اند به جای اینکه به عقل و خرد ورزی رجوع کنند باز رفتار سیاسی زیان آور را ادامه داده و گویی تا ریشه ی اصلاحات را نخشکانند آرام نمی گیرند.

واکنشهای مشقی و تیراندازی های هوایی بی ثمر، ایجاد جبهه های بدون هدف و گفتمان، سرگشتگی هویتی و…
تنها نمونه کوچکی از رفتارهای مخربی است که بعد از اعلام نتایج وضعیت صلاحیت کاندیداها از سوی شورای نگهبان به چشم میخورد.

فرصت شش ساله ای را که اصلاح طلبان برای گفتمان سازی از دست دادند، شاید دیگر برای این جریان سیاسی بوجود نیاید.

ولی هنوز برای بازگشت به مسیر صحیح دیر نشده، اصلاحات یک گفتمان و یک ضرورت جامعه است که با رد صلاحیت همه ی کاندیداهای اصلاح طلب امکان از بین بردن آن وجود ندارد.

اصلاح طلبان در این شرایط باید روی به گفتمان سازی آورده تا شرایط جامعه را بتوانند تحت تاثیر قرار دهند.