بیان خاطرات جنگی و رویکرد وجوه سیاسی و راهبردی آن، کلیت آنرا متعین و آشکار نخواهد کرد بلکه تنها بر سلوک فردی رزمندگان بعنوان بخش محدودی از تاریخ جنگ تاکید دارد. اما هیچ اصرار و تاکیدی بر درستی و یا نادرستی آن نیست. خاطرات جنگ با رویکرد ” خاطره محوری ” محدود به گذشته و وقایع نگاری یک قطعه در زمان و مکان معین از آنچه بر جنگ و رزمندگان رفته بیان نموده و با آن خاطره بازی می گردد . ادراک حسی و عاطفی راوی با خاطرات جنگ برانگیخته شده و تاریخِ خاطرات همچنین در جغرافیا و ژئوپلتیک منطقه نبرد متبلور و زایش می نماید و در آسمانِ آمال و آرزوها، سرگردان و به پرواز در وادی ناکجا آباد در می آید و آنقدر یادگاران آن دورا را به هفت وادی می برد که وادی اصلی به فراموشی سپرده می شود.
میدان جنگ، عرصه دشواریها، سختی ها، بیم و امید، خوف و رجا و مرگ و زندگی است. به هر سمت و سوی آن که سوق پیدا کنی رضایتمندی کاذبی وجودتان را خشنود و سرشار از غرور و معرفت و ایثار کرده به گونه ایی که احساس خواهید کرد دوست، رفیق و یار غار و دیرینه ام ” خاطراتم ” بوده که با گذشت زمان و فقدان آنچه باید داشته باشم ولیکن اینک ندارم و این فقدان بسیار آزار دهنده و مایوس کننده می باشد.
خاطرات هر چقدر کهنه تر می گردند عزیزتر و با وجاهت تر شده و خاطره بازی با آنان مثل شام شب گاهی باید با رغبت خورد و گاهی برای پرهیز از غرور و من من کردن باید از آن پرهیز کرد.
سرهنگ مهندس جانباز
ایرج زیودار