۲۵ فروردین روز فردوسی است. روز فردوسی همان روز ایران و روز پاس‌داشت زبان فارسی است. فردوسی زبان فارسی را که نماد هویت ایرانی ست از گزند باد و باران به دور داشت.

مصریان اگر شاعری در تراز فردوسی داشتند که شاه‌کاری چون شاهنامه را می‌آفرید زبان کهن‌شان نابود نمی‌شد و در شمار کشورهای عرب زبان در نمی‌آمدند چنان که سوریه هم زبان کهنش را از کف نهاد.

در روز فردوسی بد نیست به بهره‌گیری از واژگان فارسی توجه دهم. همین امروز در رسانه‌ای شنیدم که یک استاد دانشگاه در باره رضاشاه گفته است: او سعی کرد لغات فارسی قدیم را اشاعه دهد.

در این گزاره چهار واژه عربی و چهار واژه فارسی هست که بیشتر این واژه های فارسی فعل است.
باید می گفت: او کوشید تا واژگان فارسی کهن را پخش کند یا رواج دهد.

در این جمله تنها کلمه رواج عربی‌ است. به فارسی ناب نوشتن دشوار است و همه ما فارسی زبانان جز اندکی، آن جا هم که واژگان برابر فارسی را بر سر زبان داریم واژگان عربی را به کار می‌گیریم. زبان فارسی را پاس بداریم. روان فردوسی بزرگ مینوی باد!/ انتهای پیام