‍ ‍

حسین سپهوند
در مثل است که روزگاری خیاطی دغل کار بر شهری وارد شد و مردم را فراخواند و ادعا نمود که میتواند لباسی بدوزد که فقط انسانهای پاک سرشت و پاک نهاد قادر به دیدن آن هستند و هر که در او غش باشد نمیتواند آن لباس زیبا را ببیند؛ مردم هر کدام لباسی برای خود سفارش دادند و بمحض آماده شدن لباس کذایی آنرا برتن می کردند و از ترس اینکه مبادا به ناپاکی و بدسرشتی متهم شوند بر چیره دستی استاد خیاط صحه می گذاشتند و خیاط هم از این موضوع نهایت بهره برداری را میکرد و تا میتوانست دستمزدی گزاف از مردم فریب خورده میگرفت ؛ تا اینکه این خبر به پادشاه رسید و او نیز وسوسه شد تا خیاط لباسی فاخر برای او بدوزد، با آماده شدن لباس، پادشاه هم لباس کذایی را برتن کرد و در انظار مردم ظاهر شد؛ مردم که میدیدند پادشاه لخت است جرات گفتن اینکه پادشاه لخت است را نداشتند تا اینکه کودکی در میان جمعیت بانگ برآورد که پادشاه لخت است و خیاط دغل کار!
حال و روز شهر و دیار ما در ایام نزدیک شدن به انتخابات مجلس و اعلام آمادگی کاندیداها برای انتخابات مجلس آینده و بهره برداری برخی از آنان از مردم بی شباهت به مثل ورود برخی خیاطانِ دغل کار به شهر نیست! چرا که برخی از آنان در پی دوختن لباسی نامرئی از جنس فریب برتن مردم هستند و در نهایت بردن بیشترین نفع و استفاده از احساسات مردم!
برخی از این کاندیداها با ریسه کردن افرادی به دنبال خود و حضور در مراسمات ختم و ابراز همدردی صوری با صاحبان عزا سعی در القا ٕ مردمی بودن و یکرنگی و همدلی خود با مردم را دارند. در حالی که به هیچ عنوان در مرام این افراد چنین چیزی وجود ندارد و صرف بهره برداری از احساسات مردم چیز دیگری را متصور نمی توان بود. این افراد میخواهند لباسی نامرئی از جنس دغل و دروغ و فریب بر تن مردم بپوشند و آنان را لخت و جیبهایشان را خالی کنند.

در یکی از این دست مراسمات ختم به عینه شاهد بودم که با حضور فرد کاندیدا در مراسم عزا یکی از همراهان با دادن یک تراول به همراه قطعه کاغذی به مداح از او خواست که نام کاندید مورد نظر را تا انتهای مراسم چندین بار تکرار کند و یا در جایی دیگر با حضوری بی موقع در منازل سرشناسان و ذی نفوذان و دادن وعدهایی از جنس فریب و یا با ابراز خویشاوندی نسبی و سببی به میزبان آنان را برای همراهی با خود مجاب می کنند؛ متعصبین قومگرا و قبیله گرا هم از سویی دیگر با افکاری جاهلی بر آتش تعصبات و احساسات مردم هیزم میریزند تا شاید از قوم و قبیله آنان کسی بر کرسی سبز تکیه زند.
به عنوان مثال فردی که داعیه فرهنگی بودن و روشنفکری داشت علت همراهی خود با یک کاندید را بودن در یک قوم و قبیله عنوان کرد و دیگران از نظرش همه مطرود! و متاسفانه بر این باور بود که پیامبر اسلام هم نبوت را از قوم و قبیله خود آغاز نمود!
در جواب این فرد به اصطلاح فرهنگی عرض کردم که چرا مقطعی از زندگی پیامبر اکرم(ص) را به نفع خود تفسیر می کنید؟ مگر العیاذ بالله کاندید شما داعیه نبوت دارد؟ چرا نمیفرمایید در حالی که ابوبکر و عمر و عثمان از قوم و قبیله پیامبر بودند پیامبر فرمودند: سلمان منا اهل البیت و این درصورتی بود که سلمان ایرانی بود و هیچ سنخیتی چه از لحاظ تبار و چه از لحاظ نژاد با نبی اکرم(ص) نداشت و هزاران مثال دیگر …

افراد متعصب از هر وسیله ای حتی مقدسات هم برای توجیه افکار خود استفاده می کنند و مع الاسف کسانی که تعصب را سرلوحه افکار و تصمیمات خود کرده اند با این حرفها و سخنها نمیتوان قانع نمود و مجاب کرد، چون تعصب چشمانشان را کور و گوشهایشان را ناشنوا کرده است. آری مردم! من همان کودکم که بانگ بر می آورد خیاط دغل کار است!

مردم! نگذارید لباسی دروغین از جنس فریب و دغل و تعصب برتنتان کنند و جیبهایتان را خالی تر از اینی که هست کنند! امید است مردم با درایتی بیشتر و بالاتر از گذشته و فارغ از تعصبات قومیتی و سیاسی راه برای همیشه بر دغل کاران و دروغ مسلکان و متعصبین ببندند.
به امید فرداهایی بهتر برای سرزمین مادریم/ انتهای پیام