تصمیم گیری از اساسی ترین ارکان مدیریت و تصمیم گیری درست لازمه توفیق مدیریت است. دودلی و بی تصمیمی یا تأخیر در اخذ تصمیم یا تصمیم گیری بی موقع و نابجا (مواردی که تصمیم به طور غیر لازم در سطوح خیلی بالا یا سطوح خیلی پایین اداری اتخاذ می‌شود) موفق ترین مدیران را در معرض شکست قرار می دهد و به همین جهات نقص تصمیم گیری را می توان از بیماری های مهلک مدیران به شمار آورد.

مدیران دودله غالبأ حدود تصمیم گیری خود را به آنچه روی کاغذ آمده محدود می‌کنند. این مدیران متوجه نیستند که تصمیم گیری بر اساس آنچه زیردستان نوشته و به دستشان داده‌اند در حقیقت اخذ تصمیم نیست، چون دامنه تصمیم گیری به دلخواه کارمندان زیر دست محدود شده که هر چرا خواسته اند منعکس کردند و آنچه را که نخواسته اند از قلم انداخته اند، همین طور است حال مدیرانی که تصور می‌کنند که اخذ تصمیم چیزی در حد مکاشفه است و در نتیجه گزارش ها و مستندات همکاران خود را ندیده می‌گیرند و بیهوده تلاش می‌کنند که شخصاً و بی اعتنا به اطلاعاتی که زیردستان جمع‌آوری کرده‌اند تصمیم بگیرند.

باز هم هستند دسته دیگری که دیر یا زود بالاخره تصمیم می گیرد ولی بلافاصله تصمیم خود را تغییر می‌دهند و گاه می شود که این گرفتن و شکستن تصمیم چند بار تکرار می گردد. این مدیران دمدمی تر از آن هستند که بتوانند حتی در مقام فعلی خود دوام بیاورند.

طرز تشخیص مدیر دودل:

برای تشخیص دقیق این بیماری باید میان تصمیمات اساسی و تصمیمات عادی قائل به تفکیک شد. در وهله اول سه پرونده را که به تصدیق خودتان محتوای تصمیمات عادی شما است، بررسی کنید. اگر ملاحظه کردید که برای اخذ این تصمیمات عادی به همان اندازه تصمیمات اساسی مکاتبه و صرف وقت کرده اید، مطمئن باشید که میکروب بیماری مدتهاست که در وجود مبارک مقام محترم ریاست رخنه کرده است.

بعد از تجزیه و تحلیل تصمیمات غیر اساسی خود، به بررسی سه پرونده که اطمینان دارید که منتج به تصمیمات اساسی و دامنه دار شده است، بپردازید. اگر ملاحظه کردید که حتی یکی از پرونده ها هم محتوای اقدامات و مطالبی نیست که حاکی از بررسی عمیق و دقیق جنبه های مختلف موضوع مورد تصمیم باشد و یا اینکه نظریات موافق و مخالف در آن منعکس نشده است، بی درنگ در صدد معالجه خود برآید.

طرز معالجه مدیر دودل:

از لحاظ کش دادن تصمیمات غیر اساسی و یا تاخیر بیش از حد در اخذ تصمیمات اساسی از این پس سعی کنید قبل از اخذ تصمیم ابتدا شرایط و مقتضیات موضوع مورد تصمیم را تجزیه و تحلیل کنید و به تناسب این شرایط و مقتضیات تصمیم بگیرید. تصمیمی که امروز باید گرفته شود اگر به فردا موکول شود، در بیشتر موارد بی اثر و در بعضی موارد زیان آور است.

از لحاظ تصمیمات اساسی، همیشه از همکاران خود بخواهید که گزارش‌های مشروحی که متکی به بررسی های دقیق موضوع مورد تصمیم و محتوا نظریات موافق و مخالف باشد، برای شما تهیه کنند. همچنین از آنها بخواهید که هر چند ماه یک بار گزارشی از مشکلات اساسی که طی چند ماه آینده در حوزه مسئولیت خود با آن مواجه خواهند شد، برای شما بفرستند/ چارلز آستن/ انتهای پیام