توسعه در هر مقوله و امری، مستلزم داشتن برنامه دقیق و مدون و داشتن نقشه راه برای رسیدن به هدف است. دستگاه آموزش و پرورش کشور نیز به ناچار باید برای رسیدن به نقطه مطلوب، همین مسیر را طی طریق نماید. پرورش نسل آینده کشور بعنوان نیروی انسانی که باید آینده کشور را به آن سپرد با روزمرگی و بدون برنامه نمی شود هدایت کرد و به هدف نهایی رساند.

اگر سوابق کشورهای توسعه یافته را مطالعه نمائیم خواهیم فهمید که حداقل یکی از سه اولویت اول آن کشورها آموزش و پرورش بوده که به این جایگاه از توسعه دست یافته اند. بهترین شاهد این مطلب میزان اختصاص یافته از تولید ناخالص داخلی آن کشورها بعنوان سرانه به آموزش و پرورش است. جمله معروف یکی از سران سنگاپور که به مدیران آموزش و پرورش و معلمین کشورش گفت: « من کشور را برای شما می‌سازم، شما با تربیت دانش آموزان، کشور را برای من بسازید» ، امروز سنگاپور را بدون داشتن هیچ منبع خدادادی و زیر زمینی با یک جزیره صخره ای به یکی از کشورهای قدرتمند آسیایی تبدیل نموده است و همان نیروی انسانی کارآمدی که معلمین برای کشور پرورش دادند به نیروی مولد قدرت سنگاپور تبدیل شده اند. کشور آلمان که از آن بعنوان اسب صنعتی اروپا یاد می شود و قدرت اول اقتصاد قاره سبز هست، محصول تفکریست که آموزش و پرورش در ردیف اول توجه دولتمردان آن قرار داشته است. بیسمارک صدر اعظم آهنین آلمان سنگ‌بنایی برای آموزش و پرورش کشورش گذاشت که نتیجه آن امروز درآمد ۱۶۰۰ میلیارد دلاری آلمان است و ما با فروش نفت و منابع زیر زمینی و معدنی، تجارت و غیره و ذالک با همان جمعیت چیزی حدود ۸۰ میلیارد دلار درآمد داریم!

به راستی دلیل این عقب ماندگی و راه برون رفت از این وضعیت چیست؟ از کجا باید شروع کرد؟ چگونه؟ آیا باید تولید کننده محتوا باشیم یا وارد کننده آن، راه رسیدن به نقطه مطلوب فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی نظامی از کدام مسیر است!

همگان بدانند تنها راه برون رفت از این وضعیت فقط و فقط توجه به آموزش و پرورش هست و بس، تا زمانی که اولویت اول دولتها به آموزش و پرورش تبدیل نشود شرایطی مهیا نمی گردد که دانش آموز پژوهشگر، متخصص، خلاق و پرسشگر به وجود بیاید. اگر آموزش و پرورش ما در ردیف بودجه و اختصاص سرانه تولید ناخالص داخلی مثل سنگاپور و ژاپن تعریف گردد آنوقت همه بخشهای کشور ظرف ۱۵ تا ۲۰ سال در ردیف کشورهای توسعه یافته قرار خواهد گرفت.

از کل بودجه دو هزار هزار میلیاردی وقتی ۵۰ هزار میلیارد به آموزش و پرورش اختصاص می یابد نباید منتظر اتفاق خاصی در کشور باشیم! چه تفاوتی از لحاظ کاری بین یک استاد دانشگاه و یک‌ معلم وجود دارد؟ یک استاد دانشگاه در طول هفته ۱۲ساعت تدریس می‌کند و یک ‌معلم ۲۴ساعت! استاد با دانشجوی آرام و به ثبات رسیده سروکار دارد و معلم با نوجوانی که سراسر هیجان و تغییر هست! آیا میزان دریافتی معلم و استاد دانشگاه یکی است؟!

بنابراین عدالت در پرداخت ها قطعا باید مورد توجه رییس جمهور جدید قرار گیرد. حرکت بعدی اصلاح سرانه مدارس هست که باید منابع مشخص و پایدار و کافی در ردیف بودجه ای جهت شکوفا کردن محیط مدرسه و تجهیز مدارس برای آموزش وپرورش در بودجه تعریف گردد.

تجهیز مدارس، اصلاح حقوق معلمین به مانند اساتید دانشگاه و اصلاح برنامه آموزش وپرورش با تعریف زمانی۱۵ تا ۲۰ ساله، سه گام اساسی در توسعه کشور هست که باید شخص رییس جمهور در برنامه های ارائه شده برای توسعه کشور مدنظر قرار دهد و راهی غیر از این مسیر برای توسعه کشور وجود نخواهد داشت./ انتهای پیام