به نام خدای انصاف و عدالت، قرار ما این بود با انتخابات به دموکراسی برسیم و با دموکراسی به حقوق حقه ی ملت بپردازیم و به سمت توسعه و رفاه ملت ایران برویم.

قرارمان این نبود که به جای مردم سالاری، ما به شرکت سالاری، فرزند سالاری، ناشایست سالاری و نالایق سالاری برسیم و مردم را از انتخابات، نظام و اعتقاداتشان گریزان کنیم!

جوانیمان، به جوانمرگی گذشت. آنان که قرار بود برای ما گل و ریحان بکارند، روزگارمان را سیاه کردند. دهه ی شصت، دهه ی هفتاد و دهه ی هشتاد زبان ما شدند. به جای ما در پارلمان ایران فقط صلوات فرستادند!

در همان سال ها که وکیلان دیگر شهرستانها واستانهای ایران مثل تبریز و اصفهان و سمنان و کرمان اعتبارات و ثروت های ملی را به سمت مناطق خود می بردند و برای آینده ی فرزندانشان ریحان می کاشتند، نماینده ی محترم ما در مجلس نه ۱ دوره نه ۲ دوره بلکه ۱۶ سال به جای نطق صلوات می فرستاد و تنها فرصتی که حاکمیت در اختیار مردم ما گذاشته بود را بر باد می داد!

اگر نمایندگان دیروز این سرزمین سوخته، برای دختران و پسران ما برنامه ای داشتند! اگر فرصت نمایندگی مردم را غنیمت می شمردند! اگر این مردم نخبگان را به مجلس می فرستادند! اگر ابراهیمی ها را در مسلخ تفکرات ریشه سوز و تفرقه افکنانه ی طایفه بازان و منطقه گرایان قربانی نمی کردند! امروز شاهد “زنان کار” این پدیده ی شوم، نبودیم! امروز شاهد آوارگی جوانان بیکار دلفان و سلسله در حاشیه ی کلان شهرها نبودیم!

پدیده نامیمون “زنان کار” سند معتبری برای به چالش کشیدن نمایندگانی است که ۴ دوره فرصت طلایی نمایندگی مردم را به سخره گرفتند و الان نمی توانند از اقدامات خود در طول ۱۶ سال، یک صفحه را سیاه کنند!

شگفتا که در سلسله و دلفان آنانی که امروز متهم هستند و باید در پیشگاه ملت پاسخگو باشند، بی اعتنا به شعور همین مردم قربانی شده، مدعی نامزدی در مجلس شده اند و برای آقازاده ی خود نوبت می گیرند! شگفت تر این که برای تحقق این هدف شوم به هرکاری دست می زنند تا رقبا را از صحنه رقابت انتخاباتی معدوم کنند!

بعید می دانم مردم سلسله و دلفان تمام گرفتاری های تاریخی دیروز را فراموش کنند و دوباره بخواهند فریب بخورند. بعید می دانم این مردم، فرزند کاربلد و شایسته ی خود دکتر یحیی ابراهیمی با مدرک فوق تخصص بیماری های قلب و عروق را رها کنند و گوش خود را به کسانی بسپارند که ذره ای دغدغه ی مردم و مشکلاتشان را ندارند.

از همه ی دوستان، دردمندان، کاربلدان، نخبگان و عزیزانی که ذره ای پیش آنان آبرو دارم می خواهم در این فرصت تاریخی خاموش ننشینند و یک بار برای همیشه با انتخاب نامزد اصلح، دست رد بر سینه ی متهمانی بزنند که به جای پاسخگویی به مردم، امروز مدعی شده اند!/ انتهای پیام