درد معلمِ امروز نبودِ میز و تخته و کلاس درس نیست! معلم وظیفه اش تعلیم و تعلم است و در قبال آن حقوق دریافت می‌کند. ولی چه حقوقی؟! حقوقی که به اندازه یک پنجم حقوق دیگر کارمندان دولت نیست!

پس درد معلمِ امروز «معیشت» است. درد معلمِ امروز حس حقارتِ خوابیدن در کلاس درس و دوش گرفتن و حمام کردن در سرویس بهداشتی مدرسه در سفرهای نوروزی و تابستانی «با پرداخت وجه» در مقایسه با هتل های لوکس و مجانی دیگر کارکنان دولت است!

درد معلمِ امروز نداشتن وزیر لاکچری، شیک و سخنور نیست! بلکه درد معلم امروز نداشتن وزیری از جنس معلمان و نفهمیدن و درک نکردن مشکلات معیشتی معلمان است.

درد معلمِ امروز داشتن وزیری است که با گوشت، پوست و استخوان خود سفره خالی و حساب بانکی و کارتِ پول خالی معلم را درک کند و این حقارت معلم را در مقایسه با دیگر کارمندان دولت حس و با تمام وجود لمس نماید.

درد معلمِ امروز عدم پرداخت به موقع پاداش پایان خدمت ناچیزی است که زمانی پرداخت می شود، مشمول تورم افسار گسیخته اقتصاد و نیم بها و بی ارزش شدن آن می گردد!

درد معلمِ امروز تعویق در پرداخت حق التدریسی است که مطابق بند «ک» تبصره ۱۲ قانون بودجه سال ۹۸ بایستی ماهانه و همزمان با پرداخت حقوق پرداخت شود ولی همیشه با تاخیر چند ساله و چند ماهه پرداخت می گردد.

درد معلمِ امروز عدم پرداخت به موقع حق الزحمه امتحانات، کمک هزینه ناچیز مهدکودک و سایر مطالباتی است که هیچ وقت به موقع و در جای خود پرداخت نشد و سالها طول کشید که متولیان امر متوجه شدند، این هم جز حق و حقوق معلم است و باید به موقع پرداخت گردد.

درد معلمِ امروز وجود تبعیض در پرداخت رفاهیات و پرداخت های نقدی و جنسی در بین کارکنان دولت است که این موضوع از ازل در قاموس معلمان وجود نداشت!

بنابراین درد معلمان دردی گران است که جز با داشتن وزیری آشنا با اقتصاد آموزش و پرورش، خلاق، پیگیر و مطالبه گر درمان نخواهد شد.

وزیری که در اتاق خود بنشیند و از صبح تا غروب دستور نامه صادر کند و در خدمت بروکراسی زائد اداری باشد، نه مشکلات معلم! این وزیر به درد معلمانِ امروزی نخواهدخورد!

وزیر امروزِ معلمانِ امروزی باید ردیف های مختلف بودجه را بشناسد و با تبصره های مختلف قانون بودجه سنواتی و قوانین بالادستی آشنایی و تسلط کامل داشته باشد. با لابی های سازمان برنامه و بودجه، اقتصاد و دارایی، مجلس و سایر ارکان قدرتمند نظام آشنایی کامل داشته باشد و راه های مختلف کسب منابع را به خوبی بشناسد و این توانمندی و شناخت را در راستای رفع مشکلات عدیده معلمانِ امروز بکارگیرد.

وزیرِ امروزِ معلمانِ امروزی باید مفهوم موافقنامه، تخصیص، تنخواه گردان و سایر مفاهیم مربوط به برنامه، بودجه و امور مالی را به خوبی بداند، درک کند و تجزیه و تحلیل نماید و در واقع خود کارشناس بوده و گول کارشناسان سازمان برنامه و بودجه و خزانه را به سادگی نخورد.

بنابراین وزیر منتخب معلمانِ امروزی باید درک بالایی از شغل معلمی داشته باشد و خود معلم باشد، اقتصاد آموزش و پرورش را ناخوانده بلد باشد و در این راستا دارای رزومه و صاحب ایده و نظر باشد، قدرت بالای چانه زنی و توان حل و تجزیه و تحلیل مسائل و مشکلات عدیده و رنگارنگ این دستگاه پر چاله و چوله را داشته باشد، قدرت تعامل، احترام و ارتباط موثر و قوی با نیروی انسانی زیر مجموعه و نهادها، سازمانها و NGO های داخل و خارج دستگاه را داشته باشد.

لذا به عنوان یک روزنامه نگار و کسی که ۲۰ سال عمر خود را در واحد‌های برنامه ریزی و بودجه این دستگاه صرف و کسب تجربه نموده است، کسی به درد وزیری در دستگاه حاکمیتی آموزش و پرورش می خورد که اول از جنس معلم باشد، دوم آشنایی کامل با اقتصاد آموزش و پرورش داشته باشد، تا در این بزنگاه پر درد و سر و پر چالش بتواند کشتی به گل نشسته آموزش و پرورش را به ساحل نجات هدایت نماید.

به اعتقاد نگارنده این شخص کسی نیست جز «منصور مجاوری» بنابراین به عنوان یکی از کمترین عضو ستاد دکتر پزشکیان، ضمن احترام خاص به تصمیم کارگروه محترم انتخاب وزیر در آموزش و پروش، پیشنهاد می نماید «منصور مجاوری» می تواند انتظارات معلمان را برآورده نماید و یکی از وزیران موفق کابینه دکتر پزشکیان باشد./ انتهای پیام