در حالی که طبق آمارهای رسمی، استان لرستان بیش از میزان مصرف خود برق تولید می‌کند، ساکنان این استان با خاموشی‌های طولانی‌تری نسبت به بسیاری از استان‌های دیگر از جمله تهران روبه‌رو هستند. بر اساس گزارش‌ها، میزان قطعی برق برنامه‌ریزی‌شده در لرستان حدود ۱۴ ساعت در هفته است، در حالی که در تهران این عدد در برخی مناطق تنها ۴ ساعت اعلام شده است.

این آمار نه‌تنها تعجب‌برانگیز، بلکه به‌شدت ناعادلانه است.

سؤال ساده و صریح مردم لرستان از مدیران برق کشور و استان این است: چرا استانی که بیش از نیاز خود برق تولید می‌کند، باید چند برابر بیشتر از تهران خاموشی تحمل کند؟

مشکل در کجاست؟ مدیریت یا اولویت‌بندی ناعادلانه؟

اگر مسئله، کمبود برق در سطح ملی است، آیا نباید تقسیم‌بندی خاموشی‌ها بر پایه عدالت اجتماعی و بر مبنای سهم هر منطقه از تولید و مصرف باشد؟ چطور ممکن است مردم استانی که به شبکه سراسری برق کشور انرژی تزریق می‌کند، قربانی بی‌برنامگی یا اولویت‌بندی پنهان در مدیریت مصرف شود؟

این نوع سیاست‌گذاری، بیش از آنکه کمبود منابع را نشان دهد، نشانی از ضعف در برنامه‌ریزی و عدم درک عادلانه از توسعه منطقه‌ای دارد.

پیامدهای خاموشی‌های گسترده در لرستان

قطع مکرر برق در استان‌هایی مانند لرستان که زیرساخت‌های صنعتی و خدماتی شکننده‌تری نسبت به پایتخت دارند، نه‌تنها فعالیت اقتصادی را مختل می‌کند، بلکه زندگی روزمره مردم، آموزش، درمان و حتی امنیت برخی خدمات حیاتی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

آیا این تبعیض آشکار نیست که تهران به عنوان مصرف‌کننده اصلی برق کشور، خاموشی کمتری داشته باشد، اما لرستان با وجود نقش تولیدی‌اش، بیشتر تاوان بدهد؟

مطالبه‌گری مردم لرستان

مردم لرستان حق دارند پاسخ شفاف و صریح از مدیران وزارت نیرو، شرکت توانیر و مسئولان استانی بخواهند. انتظار دارند روشن شود که چه سیاستی در پشت این تقسیم‌بندی ناعادلانه پنهان شده و چه برنامه‌ای برای اصلاح این وضعیت وجود دارد.

در یک نظام اداری پاسخگو، تصمیم‌گیری‌ها باید مبتنی بر عدالت، شفافیت و مسئولیت‌پذیری باشد، نه صرفاً اولویت دادن به مناطق خاص به بهای نادیده گرفتن مناطق کمتر برخوردار./ یافته نیوز