دنیای سنتی دنیایی است که با اسطوره هایش عجین بوده و آداب زندگی در عصر اسطوره ها حول محور اسطوره هایش طراحی و مدون می گردد، در حالی که خاستگاه اسطوره به دنیای پیشا توسعه یا همان عصر سنتی برمی‌گردد.

اسطوره ها به تاریخ و دنیای پیشا توسعه تعلق دارند و نمی‌توانند در روزگار حال جوامع را پالایش و استغنا نموده و گره ای از زندگی بشر امروزی حل و فصل نمایند زیرا ماهیت آنها با توسعه سازگار نیست.

اسطوره ها روایت تاریخی بعیدی پیرامون یک شخصیت، حادثه، پدیده افسانه‌ای یا واقعی شکل می‌گیرند و نقد ناپذیر هستند به همین انگیزه همواره به عنوان یک پدیده واقعی و یا افسانه‌ای بر فرهنگ و اندیشه جوامع یا بخشی از جوامع بشری احاطه و سلطه فرهنگی خود را محفوظ و خدشه ناپذیر حفظ می نمایند.

اسطوره ها استغنا گرند ولی کاریزما مطالبه‌گر و پیرو پرور‌! افراد کاریزما کمتر صاحب اندیشه و تفکر مستقل هستند درحالی که معتقدین به اسطوره ها صاحب اندیشه و آداب و تمدن هستند. اسطوره ها خود ممکن است فاقد اندیشه باشند یا حتی ممکن است یک پدیده غیر انسانی یا افسانه ایی باشند مثل رستم ، نوروز یا برج کریم خان زند و قلعه فلک الافلاک که از حوزه باستانی به حوزه اسطوره ارتقا یافتند، امّا سرمایه‌های نمادین انسانی، چهره ها و شخصیت هایی هستند که شهرت دارند، احترام برانگیز بوده و جامعه به آنها نیاز داشته و افتخار می‌کند. اما لازم باشد مورد نقد قرار می گیرند مثل استاد شجریان، استاد فرشچیان، استاد عبدالحسین زرین کوب یا علی پروین که سرمایه‌های نمادین جامعه هستند اما تابو نیستند.

یکی از کارکردهای مهم سرمایه‌های نمادین، خلق الگو برای نسل حاضر می باشد. آنها الگوهای زیستی و اجتماعی از خود ارائه می نمایند، همچنین می توانند افق های تازه و رویاهای جدیدی برای جامعه کشف و خلق کنند‌. یکی از خصوصیات رویاهای نمادین این است که همواره در حال شکوفا شدن و نو به نو شدن بوده و جسارت نو شدن و پویایی را به جامعه تزریق می نمایند. اسطوره های نمادین فنا ناپذیرند حتی اگر مرگ آنها را در آغوش نامهربان خود بگیرد./انتهای پیام