زندگی بزرگانی همچون امام علی علیه السلام، برای ما چشمه ی زاینده ای از پند و تجربه، ایمان و امید است که هرگز خشک نمی گردد، اگر این بزرگان نبودند یاس و نومیدی در مبارزه با امور ناشناخته ی زندگی بر ما غلبه می کرد. با اینکه بین ما و این بزرگان و الگوها ، کمی از زمان و مکان فاصله است اما آنها همیشه و در همه وقت با ما می باشند و هرگز نه زمان می تواند صدای آنها را از گوش ما دور نماید و نه مکان می تواند سیمای درخشان آنان را از نظر ما محو نماید .
و اما در این نوشتار در حد توان به برخی از اندیشه ها، رفتارها و کردارهای امام علی علیه السلام از زبان یک نویسنده ی مسیحی (جرج جرداق ) اشاره می نماییم :
آیا بزرگ مردی را شناخته اید که قدر دوستی و وفاداری را بیش از دیگران دریافته باشد. همه را دوست می داشت و دریافته بود که آزادی دارای قداستی است که هستی و جهان، خواستار آن است و هیچ چیزی را به جای آن نمی پذیرد و در محور هر عاطفه و فکری دور می زند و محبت و وفا بدون هیچ حائلی بر گرد آن می چرخند و از این جاست که: ( بدترین برادران آن کسی است که برای او تکلف باید کرد) و طبعا بهترین آنها، کسی خواهد بود که چنین نباشد.

آیا از فرمانروایی خبر داری که خود نان سیر نخورد زیرا در کشور او کسانی یافت می شوند که با شکم سیر نمی خوابیدند، و جامه ی نرم نپوشید، چرا که در میان افراد ملت، بودند کسانی که لباس خشن و درشت می پوشیدند و درهمی را اندوخته ی خود نساخت زیرا که در بین مردم نیاز و فقر وجود داشت و به فرزندان و یاران خود هم وصیت کرد که غیر این راه و روش را نپیمایند و برادر خود را به خاطر یک دینار که بدون حق از بیت المال طلب می کرد، مورد بازخواست قرار داد و در همین راستا به یکی از فرمانداران پیغام داد: ( سوگند صادقانه بر خداوند که اگر به کوچکترین چیزی از مال ملت خیانت ورزد چنان بر او سخت گیرد که اندک مال، گران بار بی آبرو گردد )

آیا از میان مردم سردار و امیری را شناخته ای که بر زمان و مکان فرمان می راند، ولی به دست خود آسیاب را می چرخاند و نانی خشک درست می کرد که آن را به زانو می شکست و کفش خود را به دست خود وصله می زد. او در فکر سیرشدن و خوب پوشیدن و آرام خوابیدن نبود درحالیکه در قلمرو حکومت او ( کسی است که امید قرص نانی ندارد ) و در آنجا ( شکم های گرسنه و جگرهای تشنه ) وجود دارند و می فرمود: آیا فقط به همین اکتفا کنم که به من پیشوای مسلمانان بگویند ؟ ولی در سختی های روزگار با توده مردم همدرد نباشم ؟ و البته با این منطق، بی ارزش ترین چیزهای دنیا در نزد او ، حکومت بر مردم است اگر نتواند حقی را بر پا دارد و ستم و باطلی را نابود سازد.

آیا هیچ رهبر جامعه ای را دیده ای که همه ی وسایل قدرت و ثروت را در اختیار داشته باشد، ولی جز رنج و حرمان همیشگی، از آنها بهره ای نبرد؟
و با اینکه دودمان والایی دارد بفرماید:
هیچ شرافتی چون تواضع نیست و دوستانش او را دوست بدارند و او بفرماید: آن کس که مرا دوست دارد خود را برای پوشیدن جامه ی فقر آماده سازد.
و اگر در دوستی او زیاده روی کنند، بفرماید: کسی که در دوستی من راه افراط بپیماید اهل نجات نیست.

آیا پیشوایی را در تاریخ به یاد دارید که به فرمانداران خود چنین توصیه کند:
(مردم یا برادر دینی شما هستند یا انسانی مانند شما می باشند )

امام علی، ابر مردی است که حتی چیرگی دشمن بر او در تاریخ انسانی، شکستی برای دشمنش به شمار آمده است، چرا که در زمان او همه ی معیارها واژگون بود و همه چیز با حقیقت تعارض داشت. اما تاریخ راه خود را می رود و حقیقت را آشکار می کند. تاریخ، گواه راستینی بر روح بزرگ اوست.

امام علی، شهید راه حق، صدای عدالت انسانی و شخصیت یگانه ای است که شرق و غرب در گذشته و امروز چون او ندیده است.

این مطلب تخلیصی از قسمتی از مطالب کتاب امام علی و حقوق بشر تالیف جرج جرداق، ترجمه ی سید هادی خسرو شاهی ، است./ انتهای پیام