هنر ریسندگی به وسیله دوک یکی از هنرهای کهن زن لر از عصر باستان تا امروز به شمار می آید. تنها ابزاری که از دوران باستان به یادگار مانده و نشان می دهد که نخ توسط آن تولید می شود دوک نخ ریسی است. در واقع کشف این وسیله از دوران باستان، نشان دهنده ی صنعت ابتدایی نخ ریسی در دوران های بسیار دور است.

بر اساس تحقیقات و پژوهش های انجام شده، اولین دوک های نخ ریسی مربوط به دوران باستان، در ایران کشف شد که به دوران نوسنگی باز می گردد. مهم ترین سندی که این ادعا را ثابت می کند پیدا کردن سنگ نگاره ای است که توسط باستان شناس فرانسوی ژاک دمورگان در خرابه های شهر باستانی شوش پیداکرده است. بر روی این سنگ نگاره، تصویر زنی بسیار زیبا با موهای بلند کشیده شده که لباسی بدون آستین و زیورآلات زیادی بر تن دارد و در حالت نشسته، مشغول به نخ ریسی با دوک است. تصویر این زن، به طور کاملا واضح، وجود چنین دستگاهی در آن دوره در ایران را ثابت می کند.

این مهر که از جنس قیر معدنی درست شده متعلق به ۲۸۰۰سال پیش از میلاد و دوره عیلام نو است. قلمرو حکومت عیلام باستان از دو ناحیه دشت (خوزستان امروزی) و ناحیه کوهستانی (لرستان) تشکیل شده بود.

بنابراین در عهد باستان فرهنگ و تمدن مردم لرستان و عیلام مشترک بود و با توجه به شباهت زنان روستایی و عشایری لر با نقش برجسته زن عیلامی می توان گفت؛ سابقه هنر ریسندگی در لرستان به هزاران سال قبل باز می گردد.

هنر ریسندگی، هنری خاص زنان به عنوان آفرینندگان واقعی فرهنگ و تمدن بشری به شمار می آید./ انتهای پیام