قسمت اول:

منطقه ایی که امروز به آن عراق می گویند تا قبل از قرن هفتم میلادی بخشی از خاک ایران بوده که بعدها تحت نام بین النهرین بخشی از امپراطوری عثمانی محسوب می گردید.
از سال ۱۴۷۳ میلادی عثمانی ها با شکست دادن آق قویونلو، بین النهرین را به تصرف خود در آوردند و از سال ۱۶۳۸ میلادی سلطان مراد چهارم برای همیشه عراق را از ایران جدا و ضمیمه امپراطوری عثمانی می نمایند.
منطقه بین النهرین بطور متناوب ایران و عثمانی بر آن تسلط داشته اند. در دوم رجب سال ۹۲۰ هجری قمری برابر با ۲۳ اوت ۱۵۱۴ میلادی سلطان سلیم اول در منطقه چالدران شاه اسماعیل را شکست دادند و از آن تاریخ تا سال ۱۳۵۹ شمسی که صدام حسین به ایران حمله کردند عراق تا کنون ۲۴ مرتبه به ایران حمله نموده اند که ۷ مورد آن در قرن دهم هجری، ۹ مورد آن در قرن یازدهم هجری،۷ مورد آن در قرن دوازدهم هجری و یک مورد آن در قرن سیزدهم هجری انجام شده که آخرین مرحله توسط صدام در تاریخ ۱۳۵۹/۶/۳۱ به خاک کشورمان تجاوز نمودند که به علت عدم آمادگی رزمی نیروهای مسلح و عدم انسجام در وحدت فرماندهی، برهم خوردن توازن قوا و ساختار سلسله مراتب فرماندهی در ارتش و سایر موارد مترتب از انقلاب نو پای ایران موفق شدند در همان روزهای آغازین تجاوز به خاک کشورمان، مناطقی از سرزمین ایران عزیز را اشغال و به تصرف خود درآورند.

اشغال بخش های از مناطق غرب و جنوب کشورمان با هیچ منطق و قوانین بین المللی سازگار نبوده و مغایر با مفاد قراداد ۱۹۷۵ و پروتکل های موجود بود. لذا تجاوز ارتش عراق روح و روان و عزت و شرف نیروهای مسلح را خدشه دار و حسن همجواری را نادیده و زیر پا گذاشتند، فلذا این جسارت و تجاوز ارتش عراق را برنتافته و اختلافات و نامرادی های برخی از انقلابیونی که تازه بقدرت رسیده بودند را فراموش کرده و با تمام قوا به صیانت و دفاع از حدود و ثغور کشور پرداختند./ انتهای پیام