وقتی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا وارد گفتگو با مردم این کشور شد، خلاصه حرفش این بود که چون آمریکا وارد تسهیلگری توسعه در کشورهای مورد نظرش از لحاظ اقتصادی شده است، اقتصاد خود کشور آمریکا ضربه دیده و حالا دیگر باید به فکر کشور خودمان باشیم.

بسیاری از تحلیلگران آمریکایی اعتقادشان این است که دیگر آمریکا نمی‌تواند به تنهایی باعث رشد اقتصاد جهانی باشد.

تیموتی گایتنر وزیر خزانه داری آمریکا می‌گوید:

اقتصاد آمریکا ‘دیگر نمی‌تواند’ عامل پیشرفت اقتصاد جهانی باشد رونق اقتصادی دنیا مشروط به رشد سایر اقتصادهای بزرگ جهان است. جهان دیگر نمی‌تواند به اقتصاد این کشور تکیه کند.

سیاست های ترامپ نشان می‌دهد که ایالات متحده به این نتیجه رسیده که افکار عمومی مردم دنیا تحت تاثیر گردش سریع و آسان اطلاعات دیگر تحت تاثیر بمب باران انحصاری مراکز هدایت افکار عمومی قرار نگرفته و مردم دنیا پیشرفته تر نسبت به گذشته فکر می‌کنند.
این امر باعث شده که فاکتور توسعه در سبد مطالبات اجتماعی نزد مردم جهان دارای رتبه اول شده وموتور محرکه اعتراضات اجتماعی حول مطالبات توسعه منطقه ای شکل گرفته و گفتمانهای دیگر نسبت به این فاکتور کمرنگ شوند.

یکی از نمونه های واضح این اعتراضات، اعتراضات مردم عراق میباشد که در ظاهر، رنگ و بوی سیاسی دارد اما محرک اصلی این اعتراض ها در حقیقت وضعیت نزاع آب بین بالادست دجله و فرات است.
مردم کشور عراق نسبت به بهره برداری نامتوازن از منابع آب دجله و فرات در این منطقه بسیار نگران هستند و دولت کنونی این کشور را در حل این مشکل بسیار ضعیف می‌دانند.
نگرانی مردم این کشور از عقب ماندگی در رقابت توسعه عامل اصلی اعتراض مردم این کشور است.

البته این موج جهانی مختص به ابعاد ملی نبوده و درون مرز جغرافیایی کشورها نیز این نزاع به چشم می‌خورد.

موج جهانی توسعه گرایی و یا توسعه خواهی کم کم دارد در کنار موج دموکراسی خواهی به عنوان مطالبه اصلی کشورها قرار می‌گیرد و چه بسا برای بعضی از ملت ها توسعه خواهی مهمتر از دموکراسی خواهی باشد.

اگر سال ۷۶ تحلیلگران جریان اصلاحات متوجه شدند موج دموکراسی خواهی عامل محرک افکار عمومی است حالا باید متوجه باشند که موج توسعه خواهی به جذابیت اصلی برای افکار عمومی تبدیل شده است.

بازتعریف و بروزرسانی گفتمان جریانات سیاسی در کشور با وضعیت جدید موجود مهمترین وظیفه جریانات سیاسی است./انتهای پیام