طی یک سال گذشته ویترینی از مدیران گمنام در استانداری لرستان به نمایش گذاشته ‌شد؛ مدیرانی که شاید تا پیش از این در خیال خودشان هم انتصاب در سمت‌هایی که به آن رسیدند را آرزویی دست نیافتنی می‌دانستند. اما در سایه سکوت رسانه‌ها و کارشناسان و دلسوزان استان، آرزوی دست نیافتنی آنها اکنون به واقعیت بدل شده و به بکباره باز شاهی را بر شانه‌های خود حس کرده‌اند.

انتصاباتی که اینک در آستانه هفته دولت انتظار دیدن نتایح اولین سال انتصابشان چندان انتظار بی‌جایی نیست. حالا آن‌ها اولین محک جدی را خواهند خورد و عیار یک‌ساله‌شان مشخص خواهد شد تا اولاً مدیران عالی اجرایی استان نسبت به توان آنها در مدیریت حوزه مأموریتی آگاهی یابند و ثانیاً خودشان بدانند که دیر یا زود، سومین و چهارمین سال مدیریت‌شان نیز به پایان خواهد رسید و دیری نخواهد پایید که می‌بایست به وجدان خود و به افکار عمومی جامعه و به مدیران بالادستی، گزارش پایانی عملکردشان را ارائه دهند و غزل خداحافظی را شادمانه یا غمگینانه بخوانند.

واما ‌مدیرانی نیز در سایه گرانی‌های اخیر گم شدند. مدیرانی که به همت تصمیمات هیئت دولت از کانون توجه رها شدند. مدیرانی که بعد از انتصاب بدون برنامه، در ادارات خود حضور یافته و با روزمرگی به دنبال جایگاهی بالاتر و آرام‌تر هستند.

هر چند عیار سه یا چهار مدیر که با اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی توانسته‌اند شکاف اعتماد بین دستگاه و مردم را کمتر کردند نیز مشخص است و صد البته مدیران شایسته عملکردشان اعتبارشان است، لیکن در حسابی سرانگشتی به وضوح روشن است که اکثریت این مدیران توان اجرای مأموریتی به بزرگی نجات ایران از چالش‌های موجود را نداشته و آنان نیز دیر یا زود به سرنوشت مدیران قبلی دچار خواهند شد. البته با این تفاوت که در این دوره مشکلات کشور به درجه‌ای از وخامت رسیده‌اند که افقی برای وخیم‌تر شدن‌شان نمی‌توان تصور کرد.

در چنین فضایی انتصاب مدیران ضعیف که بعضاً حداقل نیمی از کارمندان آن اداره شرایط مشابه ایشان را داشته و تعداد زیادی نیز از این مدیران شایسته‌تر بوده و هستند، باعث دلسردی اکثریت کارکنان ادارت مذکور به ویژه در ادارات تخصصی شده است که خود این موضوع در آینده نه چندان دور باعث کند‌تر شدن حرکت لاک‌پشتی توسعه در لرستان خواهد شد.

سؤال اساسی پس از یک سال از تصدی این مدیران در لرستان می‌توان پرسید این است که به راستی ملاک و شاخص‌ها جهت انتخاب این مدیران چه بوده است؟ آیا این صندلی‌ها در لرستان امانت شهدا و ایثارگران نيست؟ راستی تا یادمان نرفته چه کسی از صندلی معاون سیاسی خبر دارد؟!

آیا در پیشگاه خداوند متعال و همه‌ی عزیزان شهدا و ایثارگران می‌تواند از این انتصابات و عملکرد این مدیران گمنام دفاع کنند؟ آیا انقلابی بودن و مومن بودن بدون داشتن تخصص برای انجام مأموریتی به این دشواری نمی‌تواند به نظام و انقلاب بالاترین لطمه را بزند؟

اگر چه بارها نوشته‌ایم و نخوانده‌اند اما به حکم وظیفه و به اجبار وجدان باز هم می‌گوئیم و نخوانید که می‌دانیم علاقمند خدمت به کشور و مردمتان هستید. می‌دانیم که خبر انتصاب‌تان چگونه دل خانواده و فامیل را شاد و چشم حسودان و دشمنان‌تان را کور کرده است. اما بدانید و آگاه باشید که علاقه وافرتان به خدمت اگرچه لازم است اما کافی نیست.

زیاد به خودتان و توانایی‌هایتان غره نباشید که به زودی اگر تغییرات در سطح کلان صورت گیرد دوران خوش مسئولیت تمام خواهد شد و روز پایان فرا خواهد رسید و باید به انبوهی از سوالات و انتقادات پاسخ دهید.

یوم‌الحساب و محاکمه در پیشگاه الهی بماند که ما را در آن حیطه مجال دخالت نیست و تنها می‌توانیم امیدوار باشیم که خداوند با دیده رحمتش به حساب‌مان برسد نه با دست قدرتش…/ انتهای پیام