این روزها پخش شدن خبر ازدواج اجباری دختری ۱۱ ساله در اهواز بر اساس سنتهای مضحک و عصر حجری نهوه (حق اعمال نظر مردان یک طایفه در تعیین سرنوشت دختران طایفه) و فصلیه (ازدواج اجباری دختر به عنوان خون بها) که فقط یک نمونه از صدها مورد ظلم به کودکان و نوجوانان جامعه ی ماست، دل هر انسان فهیم و شرافتمندی را به درد آورده و لکه ی ننگی است بر دامن بشر به ظاهر مدرن و بعضا دیندار امروزی که نسبت به چنین اتفاقاتی بی تفاوت می باشد. شرم آورتر اینکه شنیده ها حکایت از این دارد که خانواده ی مقتول بر آنند که به احترام واقعه ی کربلا، مراسم عروسی را بعد از اربعین حسینی برگزار کنند!

سوال اینجاست که شما به کدام حسین معتقد و ارادتمندید؟ این حسین که شما کورکورانه و از روی عادت به او ارادت دارید، پسر و ادامه دهنده ی راه همان پدری است که وقتی در زیر سایه ی دولت و حکومت او به زور و اجبار خلخال از پای یک زن یهودی درآوردند، چنان آشفته و برافروخته شد که تاوان این کار را دق کردن و مردن تمام مردان مسلمان دانست.

شگفت آور است که در جامعه ی مدعی تمدن و دینداری ما چرا اجازه ی بروز چنین تفکراتی داده میشود! آیا این مماشاتها بی تفاوتی در مقابل شنیدن صدای مظلومی نیست که مورد ظلم قرار گرفته است؟ مسئولین بخصوص قوای سه گانه موظفند سخت گیرانه ترین قوانین و شدید ترین مجازات ها را برای هرگونه آزار و اذیت کودکان و نوجوانان حتی از ناحیه ی والدین موسوم به بد سرپرست، وضع و اجرا نمایند و ما بزرگترها و توانمندها در مقابل حقوق پایمال شده ی کودکان و نوجوانان و زیر دستانی که توان دفاع از حقوق خود را ندارند مسئولیم و مورد بازخواست و مواخذه آیندگان قرار خواهیم گرفت./ انتهای پیام