رئیس مقرراتی به مراتب ناتوان تر و در قاموس ما بیمارتر از رئیس «علی الاُصولی» است. برخلاف رئیس علی الاصولی که لااقل در طلب اصول و ضوابط عقلانی است، رئیس مقرراتی حتی در این حد هم جستجوگر نیست و تمامی فکر و ذکر او در چارچوب مقررات اداری محدود شده است.

این قبیل مدیران مانند کسانی که روزگاری شعری گفته اند حالا خود را شاعر می دانند، ولی بیش از یک شعر بلد نیستند و هر روز هم آن را باز می سرایند. شاه بیت این شعر «ابد مدت» هم این است که «طبق مقررات اقدام شود» این عبارت در حقیقت مُهر و امضا رئیس مقرراتی است که در هر برنامه و گزارشی به چشم می خورد.

شگفت آور آنکه مدیران مقرراتی اغلب نمی دانند که مقررات خاصی که «طبق آنها باید اقدام شود» چیست و چه بسا که در مورد موضوع ارجاعی اساساً مقرراتی وجود نداشته باشد.

این طرز فکر و محکم کاری از محافظه کاری ریشه می گیرد، کار هم که از محکم کاری عیب نمی کند. پس بار همه ی مسئولیت ها را به گردن «مقررات » و « در حقیقت به گردن کارمندان زیر دست» می گذاریم و خودمان آسوده بر صندلی ریاست لَم می‌دهیم. اگر هم یک وقت دری به تخته خورد و پرونده ها را بیرون کشیدند، هیچ کس نمی تواند از مقام مسئولی که دستور داده «طبق مقررات اقدام شود» بازخواست کند!

طرز تشخیص رئیس مقرراتی:

پنج تا از آخرین نامه ها و گزارش هایی را که برای کسب تکلیف و اخذ تصمیم نزد شما آمده و مورد اقدام قرار گرفته مطالعه کنید. هرگاه ملاحظه کردید که حتی در یک مورد که دستور داده اید« طبق مقررات اقدام شود» قصد اصلی شما این بوده است که نظر خود را مکتوم نگه دارید یا اینکه مقررات معینی در آن وجود نداشته، با اینکه نویسنده نامه یا گزارش از شما راهنمایی خواسته و شما او را به « مقررات» حواله کرده اید، یا اینکه اساسا از چند و چون مقررات مربوط بی خبر هستید، به فکر خود باشید که یک یا چند نوع میکروب بیماری در بدن شما خانه کرده است.

طرز معالجه رئیس مقرراتی:

با توجه به اینکه مقرراتی بودن علل مختلف دارد، اگر علت اصلی «کسالت» خود را محافظه کاری و محکم کاری تشخیص می دهید، دوره مداوای شما نسبتاً طولانی خواهد بود، چون باید شهامت های از دست رفته را ذره ذره به وجود خود برگردانید. اگر سبب را جهل خود در مقررات می دانید، مقررات را مطالعه کنید. اما اگر توانایی تصمیم گیری و اظهار نظر منطقی ندارید یا اینکه قادر نیستید که مقررات مختلف را دقیقا با موضوع و مشکل مورد نظر تطبیق دهید از این پس به جای تکرار « بیت همیشگی» مسائل را برای بررسی و اظهار نظر همکاران و زیردستان خود ارجاع دهید./ چارلز آستن/ انتهای پیام