حسین سلاح ورزی ، نائب رئیس اتاق ایران و رئیس اتاق بازرگانی لرستان

لرستان مظلوم این روزها یکی از سخت‌ترین برهه‌های تاریخ چند دهه اخیرش را می‌گذراند. در پی تلاطمانی که نظام اقتصادی کشور را از آغاز سال گذشته گرفتار یک تنش تورمی ساخته، بیشترین آسیب و خسارات به گروه‌هایی از مردم وارد شد که سهمشان از دارایی‌های سرمایه‌ای کشور اندک و سهم هزینه‌های ضروری روزمره (همچون خوراک و مسکن) در سبد مخارجشان عمده‌تر بوده است. در چنین شرایطی استان‌هایی همچون لرستان که بیشتر گرفتار بلیه محرومیت هستند، طبیعتاً سخت‌ترین ضربه‌ها را متحمل شده‌اند، نگاهی گذرا به اختلاف نرخ تورم در استان و میانگین نرخ تورم کشور نیز این واقعیت را تائید می‌کند هنگامی‌که از میانه سال ۹۷ گذشتیم سایه سنگین رکود نیز بر سر اقتصاد کشور افتاد، طبیعتاً بیشترین آسیب در مرحله نخست متوجه بنگاه‌ها و مناطقی بود که از مرکز شبکه مناسبات تولید و تجارت کشور دور بوده و در حاشیه آن قرار داشتند. لذا این بار هم استان لرستان که در طول دهه‌ها، به دلایل گوناگون بهره چندانی توسعه و رشد اقتصادی نداشته و لاجرم به حاشیه شبکه روابط اقتصادی کشور رانده‌شده بود، در صف نخست مناطق آسیب‌پذیر قرار گرفت. اما انگار همه این بلایا کافی نبود و استان باید طعم تلخ خشم طبیعت را هم با بروز سیلاب‌های سهمگین می‌چشید، تا اندک بضاعت سرمایه‌ای این مردم و زیرساخت‌های نحیف و توسعه نیافته استان نیز طعمه سیل شود. خلاصه کنم، حال هیچ‌کس خوب نیست! تورم، بیکاری، از دست رفتن سرمایه‌ها و امکانات زیرساختی، همه و همه منجر به انباشت تنش‌های روانی و اجتماعی، زیر پوست استان و در تار و پود زیست روزمره مردم شده است. در چنین شرایطی طبیعی است که هر اختلاف‌نظر یا سو تفاهم کوچکی، مثل جرقه‌ای در انبار باروت، سبب برانگیختن خشم و نزاع شود. چنین پدیده‌ای هر چند در سطح روابط عادی و عمومی جامعه نیز آسیب‌زاست، اما اگر مدیران، مسئولان و شخصیت‌های مرجع اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را مبتلا سازد، می‌تواند در فضای مستعد ناآرامی و تنش استان، منجر به بروز سونامی‌هایی از قهر و منازعه اجتماعی شود و اثرات مخرب جبران‌ناپذیری داشته باشد. شخصاً، به‌عنوان کسی که در فضای مسموم خبری و رسانه‌ای اخیر استان، خود و همکارانم، آماج تهمت و توهین بودیم و طعمه باج‌خواهی برخی رسانه‌های زرد و اجاره‌ای شدیم، فکر می‌کنم، حتی اگر به فرض محال در شرایط عادی، جواب‌های، هوی بود. امروز و با توجه به شرایط خاص استان و برای تمام کسانی که به هر شکل و دلیل، مسئولیتی در حوزه توسعه استان دارند، قطعاً جواب‌های، هوی نیست. امروز باید همه ما با همدلی، گذشت و تلاش برای تقویت درک متقابل، به دنبال حل مشکلاتی چون مرتفع کردن بحران اشتغال جوانان، ارتقای کیفیت خدمات عمومی و حمایت‌های اجتماعی، برای کاهش آسیب در سطح جامعه، رفع موانع تولید برای احیای قدرت خرید مردم، و در نهایت و شاید از همه مهم‌تر حفظ و ارتقای سرمایه اجتماعی باشیم. باید هشیار بود که ادامه این وضع نامساعد می‌تواند منجر به تشدید روند مهاجرت نخبگان و نیروهای مولد از استان شود و در این صورت، به هم پیوستن ضعف‌های زیرساختی و فقر سرمایه انسانی، گره توسعه‌نیافتگی استان را کور خواهد کرد مشخصه اصلی بخش خصوصی، توانایی خلق ارزش و ایجاد موقعیت‌های هم‌افزایی با اتکا بر دانش و خرد جمعی و البته استفاده تفاوت‌ها اعضای جامعه به‌عنوان محرکی برای تعامل و همکاری بیشتر است.

بخش خصوصی استان لرستان نیز با سلاح و سرمایه همین توانایی و با تعهد و التزام به حفظ و تقویت فضای همدلی و اتحاد، آماده است تا در کنار مدیریت ارشد سیاسی استان، مسئولیت اجتماعی خود را در کاهش آلام مردم سرافراز و مظلوم لرستان در این برهه حساس ایفا کند و در برابر گشودن مسیر بهبود فضای کسب‌وکار و رفع موانع تولید از سوی مدیران حاکمیتی، دو گام در مسیر افزایش تولید و اشتغال استان بردارند. به خاطر داشته باشیم، لرستان و مردم نازنینش، گرچه یکی از مظلوم‌ترین اقوام ایران‌زمین‌اند، اما سرافرازان و راست‌قامتان سخت‌ترین آزمایش‌های تاریخی این کشور نیز بوده‌اند و این افتخار جز با اتکا به فرهنگ همدلی و همیاری در روزهای سخت به دست نیامده است.