افرادی که “دیروز” در قامتِ استاندار، فرماندار، مدیر کل، معاون مدیر کل و قطاری از پُست‌های رنگارنگ، کارنامه سیاهی دارند و نتوانستند کوچک‌ترین گام مثبتی برای طرهان بردارند ؛ “فردا” نیز در قامتِ “وکیل مردم” هیچ قدم مثبتی بر نخواهند داشت، و آنچه “امروز” می‌گویند، توهم و شعاری فریبکارانه بیش نیست.

    جهنمِ موجودِ طرهان، – با این فرمول رانندگی که برخی از لیدرهایِ فرصت‌طلب و تمامیت‌خواه در پیش گرفته‌اند -، هیچ‌وقت به جاده “بهشتِ موعودِ طرهان ختم نمی‌شود.

    اگر کماکان مطالبه‌گر نباشیم و در برابر ادعاهای تخیلی و واهی، دنبال “چرا” نباشیم و “مطالبه‌یِ دلیل” نکنیم؛ باز هم این جامعه‌یِ “بی‌چرا”، طرهان را “بی‌چاره‌تر” خواهد کرد.

    فرهیختگان و نخبگان بدانند که برای رسیدن به قله‌های “خوش‌‌سرانجامی” و “عاقبت‌بخیری” در طرهان، باید از “آقای چوخ بختیار” صمد بهرنگی فاصله گرفت و با عینک “طرحی نو” و با میدان دادن به نخبگان ( نه پخمگان)، طرهان را از نو ساخت.