در مدت سیر و سیاحتم در لرستان بارها با زنان لر برخورد کردم. همگی باشخصیت، متکی به خود و آزاد بودند و هرگز از من رو نمی گرفتند. هرگاه به چادری نزدیک می شدم که مرد خانه در آنجا نبود، همسرش به اسبم نزدیک می شد، با روی باز خوش آمد می گفت و شخصا از من پذیرایی می کرد. هنگام وداع نیز برایم سفری خوش آرزو می کرد.

حکایت های زیادی درباره رشادت ها و تیراندازی ماهرانه زنان لر هنگام بروز خطر و تهدید گله ها از سوی راهزنان یا حیوانات درنده بر سر زبان هاست. معمولا سو استفاده از این آزادی، پس از آنکه زنی به عنوان همسر وارد چادری گردید، به ندرت روی می دهد. هر چند نامزد بازی قبل از ازدواج بین پسران و دختران رایج است، آنها غروب ها جلوی چادرها گرد می آیند و آزادانه با هم گپ می زنند و حتی برخی برای معشوقه شان ترانه های عاشقانه سر می دهند.
پاورقی
نقل از کتاب؛ سفرنامه گروته، ص٥٧. هوگو گروته جغرافی دان و قوم شناس آلمانی در سال ۱۲۴۸خورشیدی در دوره قاجار به لرستان مسافرت کرده است. تصویر: از کتاب کوچ نشینان لرستان تالیف اینگه دمانت مورتنسن