آموزش و پرورش زیربنای توسعه هر کشور است. در کشورهای توسعه یافته آموزش و پرورش در راس امور و دارای جایگاه ویژه ای در بین تمام ارگانها و سازمانها می باشد.

کشورهای كره جنوبي، ژاپن، سنگاپور، هنگ‌كنگ و فنلاند رتبه اول تا پنجم عنوان پنج کشور برتر جهان از نظر سیستم آموزشی به خود اختصاص داده اند و کشورهای بریتانیا، کانادا، هلند، ایرلند و لهستان به ترتیب در رتبه ششم تا دهم جهان قرار دارند.

سخت‌گیری، قاطعیت و میزان ساعاتی که دانش آموزان کره‌ای برای یک سال تحصیلی در مدارس سپری می کنند از ویژگی های بارز نظام آموزشی کشور کره جنوبی است.

ژاپنی‌ها در سال۱۸۶۸، علیه حکومت خود قیام کردند، زیرا آن را در آن برهه زمانی فاسد می‌دانستند. سپس دولت جدید اقدام به اعزام هیات‌هایی به چند کشور اروپایی و آمریکایی از جمله انگلیس، آلمان، فرانسه و آمریکا نمود تا از ایده‌های آموزشی آنها اقتباس نمایند، بدین ترتیب یک نظام آموزشی که تلفیقی از ایده‌های کشورهای مذکور با فرهنگ ژاپنی بود ایجاد شد و ژاپن توانست تا آغاز جنگ جهانی دوم از ثمره این نظام آموزشی بهره ببرد. پس از جنگ، ژاپن اصلاحات آموزشی متعددی را آغاز کرد که توسعه اقتصادی و تکنولوژیکی این کشور مدیون استقرار این نظام آموزشی بود. 

نخست وزیر سنگاپور (لی کوان یو) در سال ۱۹۶۵ متوجه شد که آموزش و پرورش تنها راهی است که از طریق آن می‌توان بر مشکلات جامعه سنگاپور غلبه کرد و عملا به ایجاد یک نظام آموزشی شایسته‌ سالار پرداخت. ویژگی بارز سیستم‌ آموزشی سنگاپور با وجود معلمان و مدیران با کفایت و مجرب و رهبران توانمند با توانایی ایجاد چشم‌اندازهای بلندمدت متمایز می‌شود.

مقامات هنگ کنگ متوجه شدند که آموزش و پرورش دروازه‌ای برای آینده است. لذا مقامات این کشور توجه ویژه‌ای نسبت به قشر معلمین معطوف داشتند که این امر آنان را تشویق کرد تا تمام تلاش خود را برای امر تعلیم و تربیت بکار ببرند و در نتیجه باعث شد که آوازه معلمان بالا برود و به ‌پای شهرت سوپر استارها برسد، تا جایی که عکس‌ معلمان را به نشانه تقدیر از آنها در خیابان‌ها نصب می کرده‌اند.

دولت فنلاند متوجه شد که اصلی‌ترین عامل رشد اقتصادی، آموزش و پرورش می‌باشد، در نتیجه دولت استراتژی‌هایی را بکار بست و کمک قابل توجهی به پیشرفت آموزش و پرورش نمود.

پنج کشور اول جهان از نظر نظام آموزشی، ابتدا از مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی فراوانی رنج می‌بردند، اما از طریق ایجاد سیستم‌های آموزشی قوی که به رشد اقتصادی و اجتماعی این کشورها کمک کرد، توانستند دوباره روی پای خود بایستند و این امر باعث شد تا در ردیف کشورهای پیشرفته قرار بگیرند.

با مطالعه آموزش و پرورش تطبیقی، جایگاه آموزش و پرورش ایران و جهان و به تبع آموزش و پرورش استانهای در حال توسعه بهتر خود را نشان می دهد. همانطوری که توضیح داده شد آموزش و پرورش نقش اساسی و محوری در رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها دارد ولی متاسفانه در کشور ما ایران این نهاد آموزشی تاثیر گذار مغفول مانده و مورد بی توجهی و بی مهری مسئولین ارشد نظام قرار گرفته است و به جرات می توان گفت عدم توسعه یافتگی ایران معلول عدم توجه به نظام آموزش عمومی کشور است.

بودجه آموزش و پرورش کشور با اختصاص حدود ۱۰ الی ۱۳ درصد از بودجه عمومی سنواتی کشور، عملا صرف پرداخت حقوق کارکنان آن می شود که در مقایسه با سایر کارکنان قوای سه گانه کمترین حقوق و مزایاست و دیگر رقمی از آن جهت سایر هزینه ها از جمله کیفیت بخشی فعالیتهای آموزشی، پرورشی و ورزشی و همچنین هزینه های پشتیبانی از قبیل آب، برق، گاز و تلفن و … مدارس باقی نمی ماند.

بر این اساس و با توجه به اینکه آموزش و پرورش از سوی دولتمردان تقریبا رها شده است، نیازمند توجه ویژه و همکاری و مساعدت مسئولان و مدیران سایر دستگاه ها، نمایندگان مجلس، مشارکت مردمی و خیرین عرصه تعلیم و تربیت و همچنین کلیه کسانی که دل در گرو توسعه و تحول آموزش و پرورش دارند می باشد.

لذا از کلیه نهادها، سازمانها، ارگانها، شرکت های دولتی و کلیه نمایندگان محترم استان در مجلس شورای اسلامی جناب آقای دکتر ابراهیمی، دکتر خدابخشی، دکتر مقصودی، دکتر محمودوند، دکتر ویسکرمی، دکتر مبلغی، دکتر کاظمی، دکتر حسین گودرزی و دکتر عباس گودرزی که تا کنون در امر حمایت و تقویت بودجه آموزش و پرورش استان و پیگیری برخی امورات مالی مربوط به این دستگاه آموزشی فروگذار ننموده اند تقدیر و تشکر به عمل می آید. امید است استاندار محترم و معاونین ایشان، شرکت های خدمات رسان دولتی از جمله شرکت آب، برق، گاز، مخابرات و شهرداری‌ها نیز در امر خدمت به آموزش فرزندان این دیار همکاری و مساعدت لازم را داشته باشند. به امید اعتلای آموزش و پرورش ایران و لرستان/انتهای پیام