دستمایه‌ی نگارش این نوشتار، پخش برنامه‌ای تحتِ عنوانِ ” کودک شو ” از سیمای جمهوری اسلامی است که در این برنامه‌ی بسیار خوب که با رویکرد شناخت فضای روحی – روانی کودکان و بسترسازی برای خانواده‌ها جهت ایجاد محیط شاد و مُفرّح برای بچه‌ها و شناساندن ظرفیت‌های موجود برای اولیاء در مسیر ارتباط موثر با فرزندانشان، طراحی و در حال پخش است، می باشد.

اگر باور داشته باشیم که از جمله عناصر و عواملِ موثر در فرهنگ‌سازی جامعه ؛ صدا‌ و‌ سیما بعنوان رسانه‌ای جامع و شامل در کنارِ دیگر مولفه‌هایی همچون نهادِ خانه و مدرسه؛ نقشی اثرگذار دارد؛ متولیان این نهاد ملی می بایست عنایت و توجهِ ویژه‌ای به ابعاد گوناگون و پیام‌های پیدا و نهانِ هر برنامه‌ای را داشته باشند.

ادبیات به شکل اعم ( داستان، اشعار حماسی، ادبیات کودکان، ضرب و المثل‌ها و متل ها )، غالب بازی‌ها و سرگرمی‌ها ریشه در هویت و فرهنگ هر جامعه ای دارد و آینه‌ای از رفتارِ مردمان آن سرزمین است که پندار، گفتار و کردارِ آنان را نمایان می‌کند و البته این ارتباطی دوسویه است یعنی هم بر افراد جامعه تاثیر می‌گذارند و هم از جامعه تاثیر می‌پذیرند.

در این برنامه (کودک شو ) که بهانه ای بر این نوشته شد، اجرای بازیی است که طی آن چند نفر برای تصاحب و نشستن بر روی یک صندلی، با چشمانی بسته !!! خود را بر زمین زده و با غلتیدن و حتی با زیرپا گذاشتن رقیب و گذشتن از روی او، کشیدن پای دیگران، در بدست آوردن آن صندلی رقابت می کنند.

به نظر میرسد این بازی هم متاثر از وضیعت‌ کنونی جامعه است و هم جلوه‌ و نمودی از رفتارهایی در عرصه‌ی اجتماع است و نیز بر کودکان که قرار است بازیگران اصلی در فضا و میدانی حقیقی در آینده باشند، تاثیر می گذارد.
اینگونه به ذهن متبادر می‌شود که امروزه، افراد برای تصاحب میز و صندلی و موقیعت اجتماعی، چشم بسته و با زیر پا گذاشتن دیگران بدون توجه به توانمندی آنان، خود را به آب و آتش، می زنند و یا حداقل پیام این بازی این‌است که کودکان به شکل غیر ِمستقیم، یاد می گیرند برای بدست آوردن جایگاههای اجتماعی و بدست آوردن موقعیتها و رسیدن به پُستها ( که صندلی نمادی از آن است ) و… حتی می توان از روی دیگران رد شد.

هویت اجتماعی کودکان در آینده، متاثر از رفتارها و کردارهای کنونی ما شکل می گیرد، همانگونه که داستان‌ها، قصه‌ها و متل هایی که نقل و بازی‌هایی که در گذشته برای ما انجام میدادند، روایت گر حالات و روحیات نسلها و گذشتگان قبل از ما بود و تصویری از خودگذشتگی ها، جوانمردی‌ها، بخشش‌ها و بزرگمنشی‌های نمایان می‌کرد و هویت فرهنگی و اجتماعی سرزمین مان را شکل می داد.

و امروز، ما همین وظیفه را برای نسل آینده به شکل وسیعتری بر عهده‌ داریم و نقش صدا و سیما به جهت جامعیت و شمولیت برنامه‌هایش، اساسی‌تر و ضروری‌تر خواهد بود و در قالب قصه و بازی بایستی از خودگذشتگی و توجه به توانمندی دیگران را در بدست آوردن مناصبِ اجتماعی به کودکان سرزمینمان بیاموزیم تا هویت اجتماعی‌شان شکل گیرد.

البته این نقد، بمعنای نادیده‌ گرفتن مُحسنات و نکات بسیار خوب این برنامه ( کودک شو ) آن هم در موقعیتی که شاهد خشکسالی برنامه‌های متناسب این سنین هستیم نمی‌باشد./ انتهای پیام