خودبزرگ‌پندارها، به گمانم، بندِ نافِ سپهرِ سیاستِ طرهان را با تیغِ “فرصت‌طلبی” بریده‌اند.

مگر می‌شود در شعار، واژگانِ مخملی و فانتزی را در نرمه گوشِ طرهان آویزان کرد، ولی در عمل، ارابه‌یِ مرگ را بر گُرده‌یِ طرهانِ رنجور جولان داد.

 راه‌انداختنِ کارناوال‌ها و کاروان‌های تبلیغاتی – در زمان غیر‌قانونی و به صورت غیرمجاز- را ترجمانی نیست.

باز هم سبقت‌هایِ شوماخری برای گرفتن عکس‌های تاریخی و ارسال پیغامِ ” هر که در قابِ تصویرها ملموس‌تر، در درگاهِ خودبزرگ‌پندارها مقرب‌تر”، اتمسفر طرهانِ بی‌نوا را آلوده‌تر کرده است.

باز هم “سندروم شعبان بی‌مخِ” برخی از به‌ظاهر لیدرهای سیاسی این پیام را به جامعه پمپاژ می‌کند که طرهان دوباره در مسیرِ ” آغازِ پایان” است.

 در پس هر تصمیم اشتباه در این دیارِ غریب، دست‌کم، یک نسل پژمرده و پر پر می‌شود.

اگر جو سیاسی طرهان با دست‌فرمان کنونی پیش رود، “سرنوشتِ تلخِ طرهان” را فقط با فرهنگ‌لغتِ “بخت‌هایِ واژگون” می‌توان معنا کرد./ انتهای پیام