این فقط از منظر سیاسی نیست که با بحران سرمایه اجتماعی روبرو شده‌ایم، این بحران دارد وارد حوزه‌های دیگر هم می شود.

اختلاف نظری پیش آمده پیرامون «انتقال آب دریای خزر به سمنان». مسئولین موافق هستند؛ اما عده‌ای معتقدند به محیط‌زیست آسیب می‌رساند.
-حق با کدام است؟

چندروز پیش در جلسه‌ای بودم درخصوص بحران «زباله سراوان رشت و شمال کشور.» مسئولین پیرامون راه حل‌شان که روش سوزاندن زباله با همکاری چینی‌ها بود توضیح می‌دادند. اما من تمام مدت صورت دکتر هایده‌شیرزادی و همسر آلمانیش جلوی چشمم بود که در کارخانه بازیافت زباله‌شان در کرمانشاه و درحالیکه هزاران مگس از تخم چشمشان بالا می‌رفت داشتند به‌جای سوزاندن زباله‌ها، آن‌هارا تفکیک می‌کردند. خشک‌ها را بازیافت می‌کردند و ترها را تبدیل به کود ارگانیک.
-کدام‌روش درست است؟

«اتوبان تهران-شمال» قرار است زمان سفر را نصف کند و محاسن دیگر. اما عده‌ای می‌گویند به محیط‌زیست آسیب جدی می‌رساند. مسئولین اما می‌گویندآسیبی وارد نمی‌شود.
-کدام درست می‌گویند؟

یک مرجع اصلی برای این‌گونه داوری‌ها «سازمان محیط‌زیست»است. اما تتمه اعتباری که جناب[عیسی‌کلانتری]برایم داشت بعد از مصاحبه‌شان پیرامون علت بستن «مدارس طبیعت» از بین رفت.
فرمودند از جمله آموزش‌های ناصواب در این مدارس یکی هم این بوده که به‌دانش‌آموزان آموزش داده می‌شده که سگ و گربه را خواهر و برادر بدانند.

محیط زیست به‌کنار، که کارنامه ایران در حفظ و حراست از آن اسفناک است، در موارد دیگر هم میزان اعتماد به آنچه مسئولین می‌گویند خیلی بالا نیست. همین داستان لردگان و عدم پذیرش پاسخ‌های مسئولین یا وقتی مسئولین از مردم درخواست کردند کسانی که نیاز ندارند برای دریافت یارانه ثبت نام نکنند، نود درصد مردم بی‌اعتنا به درخواست مسئولین ثبت نام کردند. نزول این درجه از سرمایه اجتماعی جای تامل دارد.

شاید سخنی به‌گزاف نرفته باشد اگر گفته شود که این فقط از منظر سیاسی نیست که با «بحران سرمایه های اجتماعی» روبرو شده‌ایم بلکه بحران بی‌اعتمادی به‌تدریج دارد به حوزه‌های تخصصی هم می‌رسد./ انتهای پیام