true
به گزارش پایگاه خبری پژواک لرستان به نقل از باشگاه خبرنگاران/ شما بيش از ۶۰ هزار مايل شريان و وريد در بدن خود داريد. به کمک قلب، اين عروق خوني، خون را به هرکجا که نياز باشد ميرسانند. اکثر عروق خوني، پيش از تولد تشکيل شدهاند. با اين وجود توانايي تشکيل عروق جديد هرگز از بين نميرود. تشکيل عروق جديد، فرآيندي است که هنگام آسيب، به ترميم بدن کمک ميکند و اين فرآيند در درمان شرايطي که عروق خوني دچار مشکل ميشوند، اهميت دارد.
محققان نانوذراتي ساختند که با تزريق به سلولهاي عضلات ميتواند به ترميم بافت آن کمک کند. اين نانوذرات حاوي سلولهاي بنيادي بوده که با توليد فاکتور رشد، موجب تشکيل رگ در بافت آسيب ديده ميشود. در پزشکي يک روش درمان ايدئال براي بيماراني که ماهيچه آنها در اثر کمبود اکسيژن آسيب ديدهاند، تزريق سلولهاي بنيادي خود بيمار است.
در پژوهشي که به تازگي انجام شده و نتايج آن در نشريه ACS Nano به چاپ رسيده است، پژوهشگران دانشگاه ايلينويز نشان دادند که نانومحرکها، نانوذرات حاوي سلولهاي بنيادي براي التيام زخم، قدرت التيام را در موشهاي آزمايشگاهي افزايش دادند.
هينوجون کونگ از محققان اين پروژه ميگويد: «ما ميخواستيم از عملکرد طبيعي سلولهاي بنيادي و عوامل تحريککننده براي کمک به کمخوني موضعي عضلات موسوم به ايسکمي استفاده کنيم.»
ايسکمي عضلاني يا آسيب عضلات در اثر کمبود اکسيژن يا کاهش خونرساني، منشأ مختلفي در بدن دارد که از آن جمله ميتوان آسيب به عضلات را نام برد.
سلولهاي بنيادي که از بدن خود بيمار مشتق شده است داراي ترکيباتي هستند که به تشکيل رگهاي جديد خوني در بدن کمک ميکنند و در نهايت منجر به ترميم بافت آسيبديده ميشوند. هر چند آزمايشها نشان ميدهد که اين مزيت از محدوديتهايي نيز برخوردار است؛ براي مثال، بعد از تزريق سلولهاي بنيادي به عضله، فعاليتهاي آنها کاهش مييابد.
مولکولهايي موسوم به فاکتور نکروز تومور آلفا که در بدن بهصورت طبيعي توليد ميشوند قادراند تا سلولهاي بنيادي را تحريک کرده و عوامل رشد دهنده را بيشتر توليد کنند.
اين گروه تحقيقاتي تصميم گرفتند تا TNF-alpha را مستقيم به سلول بنيادي متصل کنند و در نهايت، نانومحرکهايي بسازند. اين نانومحرکها در واقع نانوذراتي هستند که ميتوانند به سطح سلول بنيادي متصل شوند و TNF-alpha را رهاسازي کنند.
مرني بوپارت، از محققان اين پروژه ميگويد: «فايده اوليه سلولهاي بنيادي در ترميم بافتها، توانايي جايگزيني آنها به جاي سلولهاي آسيبديده نيست، بلکه توليد فاکتور رشد و سيتوکينها است که به اين فرآيند کمک ميکنند. اين نانوذرات کمک ميکنند تا رهايش فاکتور رشد طولانيمدت انجام شود. اين موضوع زماني که سلول به فردي اهدا ميشود يا بافت، بيمار يا کهنسال است، بسيار مفيد خواهد بود.»
false
true
https://pejvakelorestan.ir/?p=5384
false
false