رخدادها و اتفاقاتی که بواسطه‌ی پدیده‌هایی همچون سیل، زلزله، آتش سوزی و شیوع بیماری‌ها در جامعه بوقوع می‌پیوندد، علاوه بر خسارات جانی و مالی سخت، خدشه و آسیب‌های روحی – روانی فراوان را بدنبال می‌آورد که در صورت عدم چاره‌اندیشی و نبود تدابیر روان شناسانه و مبتنی بر یافته‌های علمی، می تواند خسارتها و زخم‌های عمیق روحی و روانی ایجاد نماید که نسل‌ها و عصرهای بعد نیز از این خسارات در امان نباشند.

در اینجا نقش علما، روان شناسان و کارشناسان مرتبط با موضوع برجستگی خاصی دارد :

-پدیده ها با هم متفاوتند مثلا در سیل یا زلزله و اتفاقاتی از این دست وقتی رخ می دهند، برای آسیب زدایی روحی و روانی، موسسات و افراد با جمع کردن کودکان، نوجوانان و جوانان و ارائه برنامه‌های متنوع و شاد سعی دارند تا به آنها کمک می نمایند.

• اما پدیده‌ی شوم و شیوع بیماری اخیر تحت عنوانِ کرونا ؛ علاوه بر خسارات و آسیب‌های جسمی و جانی، می‌تواند عامل تالمات روحی و روانی بویژه برای کودکان و نوجوانان و جوانان شود و از طرفی به جهت عدم تجمع و حضور در مدارس و یا مراکزی که متخصصان و هنرمندان و معلمان و… بتوانند برای آنان به اجرای برنامه و ارائه خدمات روانشناختی و… به جهت کاستن از دردها و رنج‌ها و افزایش سطح روحیه‌ی ایشان، اقدام نمایند این بار و این مسئولیتِ خطیر به دوش اولیاء ( پدر ، مادر و دیگر اعضاء خانواده) و نهادهای ذیصلاح ( از طریق ارایه خدمات در بستر شبکه‌های اجتماعی ) افتاده است.
• خانواده ها فضای شاد و مُفَرح برای کودکان فراهم آورند
• از وسائل سرگرمی و بازی‌های فکری و متناسب با سطح سنِ بچه‌ها بیشتر استفاده شود.
• ممکن است به خاطر بیرون نرفتن اعضاء خانواده و نگرانی‌ها و استرس‌ها، سطح تحمل پدر و مادر و بچه‌ها پایین آمده باشد و عصبانیت یکی از مسائلی باشد که در ایجاد نگرانی در فرزندان کمک نماید، پس بر اعصاب خود مسلط باشیم و برای اینکار از مشاورین کمک بگیریم.
• هر چند آگاهی‌بخشی و بالابردنِ سطحِ اطلاعاتِ فرزندان در خصوص بیماری، اهمیت فراوانی دارد و بیان واقعیات در حد طبیعی ضروریست. ولی نیازی به تمامی اخبار و اطلاعاتی که ممکن است باعث استرس و دلهره ی آنان شود نیست.
• هر چند صدا و سیما در خصوص اطلاعات و اخبار در حوزه‌ی سلامت و آموزش و بویژه در امر آموزشهای درسی برای دانش‌آموزان انصافا مطلوب عمل کرده ‌است ولی متاسفانه در راستای ارائه فیلم‌ها و سریال‌ها و دیگر برنامه‌هایی در راستای ایجاد فضای شاد و سرگرم‌کننده و متناسب با این روزها، کارکرد قابل دفاعی نداشته‌است. اینجاست که شبکه‌های اجتماعیِ سالم نقش بسزائی در پُرکردن این خلاء دارند.
• اگر از تمکن مالی برخورداریم، با تهیه بسته‌های بهداشتی و یا وسائل سرگرم کننده برای بچه‌های بی‌بضاعت این امکان را فراهم آوریم.
• دلهره و دلشوره و استرس و اضطرابِ ناشی از بیماری کرونا را حتی‌الامکان به بچه‌ها منتقل نکنیم و روان‌شناسان بهترین کمک حال اولیاء هستند. امید و نشاط و سرزندگی را بویژه در ایام نزدیک بهار و عید به بچه‌ها هدیه کنیم.
• هر فرصتی را برای شادکردن بچه‌ها در منزل را غنیمت بشماریم.
• بنا به گفته‌ی پزشکان، شادی و خنده تاثیر بسزایی در ارتقاء سطح ایمنی بدن و مبارزه با ویروسِ کرونا، دارد بنابر این استفاده از ظرفیت‌های هنری اعم از موسیقی و … مورد توجه قرار گیرد.
• بچه‌های کار که در سطح شهر در حال تامین نیازهای زندگی خود هستند و ممکن است در معرض خطر باشند را دریابیم.
• اکنون که ارتباط جمعی و رفت ‌و‌ آمدهای خانوادگی ، محدود و منع شده است با تشکیل گروههای فامیل و اقوام در شبکه‌های اجتماعی و بارگذاری بازی‌های فکری و … حس تنهایی را از بچه‌ها دور ، کنیم .
• محبت، محبت، محبت به بچه‌ها اکسیری است بی‌بدیل که در ایجاد آرامش در کودکان بی دفاع بسیار موثر خواهد افتاد./انتهای پیام