سیستم آموزشی ما به بچه ها میگه برید وکیل و مهندس و دکتر بشین، توی خونه همه دنبال اینیم که بچه هامون درس بخونن و تحصیل کرده بشن و حقوق بگیر، وابسته و غیر خلاق و قانع و مطیع باشن.

کجای این آموزش فرسوده و ناکارآمد و اهداف تربیتی وآموزشی کدام درس و در کدام پایه به بچه ها یاد میدهند کارآفرین باشند و خلاق و برای خودشون کسب و کار داشته باشند؟

شرکت تاسیس کنن و صاحب کار بشن؟

تجارت کنن و تاجر بشن؟
تقریبا هیچ جا…
کلا در حال آموزش به بچه هامون هستیم که توی زندگی اصلا ریسک نکنن و همیشه توی عافیت زندگی کنن!
کارمند جاهای خوبی بشن و حقوقی بگیرند و امرار معاشی کنند .

پول تو جیبی دادن به بچه عادتیه که ذاتا بچه ها رو غیر مستقل و حقوق بگیر بار میاره! و اگه نق زدن، قطعش می کنیم تا بداند نباید نفس بکشن! در نتیجه
بچه ها رو منتظر پرداخت منظم بار میاره و
مواجب بگیره و این دقیقا مخالف روحیه کار آفرینیه.

راه حل مناسب به نظر میرسه این باشه که؛
پول تو جیبی بچه ها مشروط بشه به کمکی که به خونواده می کنن و ارزشی که برای خونواده ایجاد میکنن.
یاد بگیرن که در صورت کمک به خونواده و انجام یک کار خلاقانه و خوب میتونن پول توجیبی های متغیر بگیرن.
هم خلاقیتشون پروش پیدا میکنه و هم حقوق بگیر و مواجب بگیر نمیشن.

هر شب براشون قصه نخونید. ۴ شب شما قصه بخونید و ۳ شب بخواید اونا برای شما قصه بگن.
کارآفرین باید بتونه سناریو ایجاد کنه و دیگران رو تحت تاثیر قرار بده.

بچه ها رو تشویق کنین جلوی دوستاشون راجع به اسباب بازی هاشون و بازی هایی که بلدن سخنرانی کنن.
بهشون یاد بدید که روی بقیه تاثیر بزارن
و دوستاشون رو با خودشون همراه و هم نظر کنن.