جوامع از طریق هیجان توسعه پیدا نمی کنند، زیرا هیجان بیشتر یک ویژگی غریزی است و در بین تمام جانداران مشترک است؛ اما توسعه و پیشرفت یک مفهوم انسانی، اجتماعی و تمدنی است که با خرد و عقلانیت و دور اندیشی شکل می گیرد و تداوم پیدا می کند. در طول تاریخ نمی توان جامعه و ملتی را مثال زد که با نیروی هیجان ساخته شده باشد. نیروی هیجان زمانی می تواند برای توسعه مفید باشد که در کنترل عقل باشد.

اگر هیجانات در یک جامعه و سازمان بر عقلانیت پیشی گیرد، سد راه توسعه و پیشرفت می شود. مثالی از یک جامعه هیجانی در ورزش فوتبال این است که با یک گل زدن در فوتبال فرد و گروه مانند یک بادکنک می شوند و با یک گل خوردن به مثانه یک سوزن در بادکنک محو می شوند. توسعه و پیشرفت یک جامعه با تمام ارکان آن، به سن و تاریخ کهن یا آثار تاریخی و داشتن منابع طبیعی یک جامعه ارتباطی ندارد، بلکه به کنترل هیجانات بستگی دارد.

فراوان جوامعی با تاریخی کهن و منابع بسیار، اما با مردمانی هیجانی که توسعه نیافته اند، در مقابل یک جامعه یا یک کشور تازه تاسیس بدون هیچ سابقه کهن تاریخی و حتی سیاسی، اما با ساختی عقلانی در مدار توسعه و پیشرفت قرار دارند. حتی وجود نهادهای مدرن و مشترک بین جوامع هیجانی و عقلانی نمی تواند تضمین کننده پیشرفت یک جامعه هیجانی شوند، زیرا نهادهای مدرن در یک جامعه عقلانی کارایی و توسعه را شدت می بخشند، اما در یک جامعه هیجانی به ضد خود سازمان و جامعه تبدیل می شوند./ انتهای پیام