در کشور کهن ایران اقوام مختلفی سکونت دارند و از عهد باستان تا کنون با اتحاد و همدلی در کنار هم با عدل وعدالت زندگی کرده اند و در مقابل دشمنان این آب و خاک همانند ۸ سال جنگ تحمیلی پشت سر هم، زن و مرد، پیر و جوان جنگیدند. همین لرستان در دفاع از کیان این آب و خاک به واسطه بمباران و موشک باران هوایی دومین استان خسارت دیده از جنگ شد و جوانان غیورش در مناطق عملیاتی خواب را از چشم دشمن می گرفتند و به آنها لقب لر سلحشور می دادند و آقای خامنه ای در وصف آنها گفته اند: نبرد لرها بیش از آنکه شنیدنی باشد دیدنی است.

پس از جنگ تحمیلی به واسطه درآمد مطلوب خام فروشی نفت و دیگر منابع، سیاسیون کشور به جای اینکه به توسعه مناطق جنگ زده بپردازند، به خاطر اینکه اهل یزد، سمنان، شمال ‌کرمان، اصفهان، قم، تهران، اراک، سمنان، مشهد بوده اند، بودجه این مملکت را خلاف اصل ۴۸ قانون اساسی که بایستی منابع در بین کل کشور بدون تبعیض و فراخور نیاز و استعداد توزیع نمایند، اما به صورت سلیقه ای منابع کشور را به استان خود سوق دادند و صنایع، دانشگاه ها، بیمارستان ها، مراکز رفاهی و تفریحی و… را در زادگاه خود ایجاد و گسترش دادند و به واسطه گسترش صنایع و جمعیت، باز هم خلاف قانون، عقلانیت و چرخه ی طبیعت آب مناطق لرنشین و زاگرس را با صرف هزاران میلیارد تومان از بودجه عمومی مملکت به شهرستان کویری قم، اراک، اصفهان، یزد و… منتقل کردند.

چند سالیست نیز شاهد هستیم نقشه ی کشور را در سایت های دولتی، خصوصی و… به نفع اصفهان تغییر داده تا مناطق پر آب شرق لرستان و شمال چهارمحال وبختیاری را به استان اصفهان الحاق کنند درحالی که وزارت کشور، تغییر نقشه را تکذیب می کند. ولی عملاخلاف آن را شاهد هستیم.

اگر منطقی وجود می داشت استان های کویری همان طوری که تا قبل(تا دوران پهلوی و انقلاب) در حد داشته های آبی خود، جمعیت، صنعت و کشاورزی داشتند، بایستی صنایع آب بَر همانند فولاد، ذوب آهن، کارخانجات کاشی و سرامیک، پترپشیمی،صنایع غذایی و… در مناطق پرآب همانند لرستان، چهارمحال و بختیاری، کهکیلویه و بویر احمد، ایلام، خوزستان، کردستان، بندر عباس، بوشهر، چابهار و… ایجاد می کردند، نه مناطق کویری که الان نیاز به انتقال آب استانهای لرنشین و دریای عمان را داشته باشند.

اما چون قدرت سیاسی کشور در اختیار چند استان مذکور بوده( فلات مرکزی) می بینیم عدالت رعایت نشده است و شاهد فقر و فلاکت و بیکاری در مناطق پرآب و رفاه و آسایش در شهرهای کویری هستیم و جوانان مناطق پرآب برای لقمه ای نان بایستی به شهرهای کویری کوچ کنند.

پس می توان گفت در ایران تبعیض نژادی داریم و مردم و شهروندان ایران را درجه بندی نموده اند و شهروندان درجه یک جایی هستند که آب ندارند اما به واسطه داشتن قدرت سیاسی آب را به کویر منتقل می کنند و صنایع آب بر در آنجا ایجاد و شهروندان درجه ۳ بایستی برای لقمه نان به شهرهای کویری صنعتی کوچ کنند.

شهروندان درجه یک جایی هستند که بهترین دانشگاهی کشور در آن جا دایر می شود و شهروندان درجه ۳ برای تحصیل به کویر کوچ کنند‌. شهروندان درجه یک جایی هستند که مراکز درمانی پیشرفته در آنجا احداث می شود و شهروندان درجه ۳ برای درمان به آن شهرهای کوچ می کنند. شهروندان درجه یک جایی هستند که امکانات رفاهی در شهرهای آنها ایجاد می شود و برخی از شهروندان درجه ۳ که توان مالی مناسبی دارند برای تبدیل شدن به شهروند درجه یک و به اصطلاح با کلاس شدن و رفاه به شهرهای آنها کوچ می کنند. شهروندان درجه یک کسانی هستند که زبان و فرهنگ، شهروندان درجه ۳ را تمسخر نموده و برای ترور شخصیت آنها با مجوز وزارت ارشاد جوک می سازند. شهروندان درجه ۳ بیشتر به مشاغل سخت و زیان آور و کاذب شوتی گری، کولبری ، سوخت بری سوق داده می شوند و شهروندان درجه یک در سیاست کلان، رئیس جمهور، وزیر… سهیم هستند یا در صنایع به کارگیری و پولبر می شوند. شهروندان درجه ۳ کسانی هستند که برابر اصل ۱۵ قانون اساسی بایستی فرهنگ و زبانشان حفظ شود اما شهروندان درجه یک این اجازه را نمی دهند و برای اینکه زبانشان شبیه به شهروندان درجه یک باشد فرزندانشان را از کودکی از زبان مادری خود محروم می کنند. شهروند درجه ۳ جایست که آب دارد ما اجازه برداشت آب و ایجاد صنعت و کشاورزی صنعتی ندارد. شهروند درجه ۳ کسی است که نفت و گاز دارد اما نفت گاز با صرف هزاران میلیارد تومان به دیگر شهرها پمپاژ و پالایشگاه، پتروشیمی در شهرهای و صنایع تبدیلی در آنجا ایجاد می شود. شهروند درجه یک کسانی هستند که روسای جمهور همیشه از نژاد و مناطق آنها انتخاب می شوند!

حال امید است مسئولین کشور به خود بیایند و همه ی ایران را سرای خود بدانند، نه فقط بخشی نگر بوده و فقط به فکر زادگاه خود باشند و بایستی منابع ایران ثروتمند را به صورت عادلانه در بین هموطنان توزیع کنند و دیگر اقوام را در سیاست، اقتصاد و… سهیم نمایند و از ایجاد شکاف طبقاتی، قومیتی، منطقه ای، تبعیض نژادی و… جلوگیری نمایند./ انتهای