بعضی از مدیران اداره ی خود را به صورت یک «منطقه بحرانی» در می آورند. این مدیران آنچنان هارت و پورت راه می‌اندازند و عملاً یا مجازا فریاد می کشند که گویی یک افسر قزاق وارد سربازخانه شده است. در چنین محیطی، اضطراب و تشنج حکمفرماست. مثل اینکه همه در حال دویدن هستند، خسته و فرسوده و عرق ریزان، جناب رئیس عطسه می کند همه کارمندان به دنبال دستمال می روند، جناب رئیس قدم بر می دارد همه سگدو می زنند. همه چیز فوری و فوتی است و فرصت تفکر و تامل بسیار کم و بدتر از همه اینکه، بیشتر این دوندگی ها و جوش زدن ها غیر لازم است. آدم پس از یک ساعت تقلا و دود کردن ده تا سیگار، می فهمد که برای انجام دادن کار مورد نظر فقط پنج دقیقه فکر آسوده کافی بوده است.

بدیهی است که مدیریت به ضرب چوبدستی و به کمک «ثانیه شمار» کارمندانی را که باید در چنین شرایطی انجام وظیفه کنند، پس از مدتی ستیزه‌جو و فرسوده می سازد و مدتی بعد بی اعتنا به همه چیز، نتیجه آنکه محصول کار روز به روز کمتر و بدتر می‌شود. نتیجه دیگر آن که هیچ کاری مورد توجه کافی کارمندان قرار نمی گیرد، مگر آنکه چوبدستی آقای رئیس بالا برود.

این نوع مدیریت حتی در بحرانی ترین لحظات، حتی در زمان جنگ، حتی در آخرین دقایقی که یک موشک ماه نورد باید پرتاب شود قابل توجیه نیست. تقلا کردن و نفس نفس زدن اگر مدام باشد کارمند را از پا در می آورد و اگر بی مورد باشد به تمامی سازمان شما لطمه می زند.

طرز تشخیص رئیس چوب به دست:

در آئینه نگاه کنید اگر خود را چوب به دست دیدید، آخرین تصمیماتی را که در عرض روز گرفته اید مرور کنید. ببینید که برای انجام دادن هر یک از دستورات چه مقدار به کارمندان خود فرصت داده اید. آیا هر یک از کارها به موقع به انجام رسیده است و آیا آنچه تمام شده به بهترین طرز ممکن انجام گرفته است.

هرگاه هیچیک از کارها به موقع انجام نگرفته، بدانید که یک رئیس چوبدست در وجود شما در شرف تکوین است. اگر از ۵ کار جداگانه حتی یک کار باید مجدداً و وجه بهتر انجام گیرد، بدانید چوبدستی دارد بالا می رود.

طرز معالجه رئیس چوب به دست:

از این به بعد برای اجرای تصمیمات و دستورات خود برنامه ی متناسب و معقولی تنظیم کنید. چند ساعت یا چند روز، بر حسب مورد، به مدت اجرای هر برنامه اضافه کنید. فقط کارهایی را که واقعاً فوریت و اولویت دارد با قید «فوری» یا «خیلی فوری» مشخص نمایید. با همکاران خود طوری رفتار کنید که وقتی می گوئید «این کار جدی است» بدانند که جدی می گوئید./چارلز آستن/انتهای پیام