به زعم اکثریت کارشناسان فوتبال درباره میزبانی بحرین در مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر که اظهار دارند بحرین با توجه به نفوذ ای که در کنفدراسیون فوتبال آسیا دارند این کار را به خاطر تضعیف روحیه بازیکنان تیم ملی فوتبال اعلام می‌کند و این قضیه برای بار اول نیست که رخ داده است و قطعاً با این رویه برای بار آخر نیز نخواهد بود.

کنفدراسیون فوتبال آسیا که یک شرط برای لغو این تصمیم قرار داده بود که اگر تیم های شرکت کننده در این مسابقات به صورت رسمی به این تصمیم اعتراض کنند آن را نقض خواهد کرد که متاسفانه تیمهای شرکت کننده اعتراضی به این موضوع نداشتند بلکه بر آن صحه نیز گذاشتند و مهر تاییدی بر تصمیم عجیب کنفدراسیون فوتبال آسیا زدند. اعتراض عراقی ها به جابجایی بازیهای کامبوج و هنگ کنگ که این اعتراض زیر پوستی چندان تاثیری بر رای و تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا نگذاشت و بحرین به عنوان میزبان مسابقات از سوی afc رسماً اعلام شد.

از آنجایی که دو فدراسیون کامبوج و هنگ کنگ از قبل نیز اعلام کرده بودند که توانایی میزبانی از این رقابت‌ها را ندارند و از خدا خواسته بحرین را به عنوان میزبان قبول و از تصمیم afc نیز استقبال کردند. در این بین تنها کشوری که حقش تضیع شده بود ایران بود و از حق میزبانی خودش محروم، این در حالی است که ما روی این میزبانی ها حساب ویژه‌ای باز کرده بودیم در واقع باید گفت که ما همیشه در لحظات حساس مورد ظلم واقع شده ایم و از حقی که داشتیم منع شده ایم ، این برای اولین بار نیست که این تصمیمات برای فوتبال کشورمان گرفته می شود و مطمئنا آخرین بار نیز نخواهد بود که این تصمیمات ناعادلانه روی روح و روان ما ایرانیان تاثیر بگذارد.

درست زمانی که ما خلع مدیریتی در فدراسیون فوتبال داشتیم، کوالالامپور نشینان در کمال آرامش درست مثل دفعات قبل و با وساطت دلارهای سعودی و با رایزنی و پیگیری های دیپلماسی فوتبال کشور را به گوشه رینگ بردند و به دنبال انزوای هرچه بیشتر این رشته جذاب ورزشی در سطح بین المللی بودند. ما باید از این موضوع درس بگیریم و فدراسیون فوتبال را با پوست اندازی که کرده تنها نگذاریم، نهالی که کاشته شده است نیاز به مراقبت دارد و اینجاست که حمایت همه جانبه تمام ارگان‌ها احساس می شود، از وزیر امور خارجه گرفته تا وزیر ورزش و جوانان و رئیس کمیته ملی المپیک برای آوردن میزبانی به کشورمان و گرفتن حق مسلم خودمان در جوامع بین‌المللی نباید سکوت کرد و دیگران را به خدا ارجاع داد، بلکه یک بار برای همیشه باید روبروی همچین مسائل ایستاد حتی به قیمت نرفتن به جام جهانی!

اینکه در رادیو و تلویزیون دم به دقیقه مصاحبه کرد که ما با غیرت هستیم، بازیکنان ما فعل خواستن را صرف کرده‌اند و اگر در شرایط سخت قرار بگیریم کارهای بزرگ انجام می دهیم، صد البته که این چنین است و در آن اصلاً شکی نیست، بیایید واقع‌بین باشیم. ولی دنیای امروز دنیای نفرین به حواله دادن نیست بلکه باید با عزمی جدی و راسخ وارد گود شویم و در برابر این تصمیمات نادرست و نا عادلانه بایستیم. درست چند ساعت قبل از بازی فینال آسیا بازیکن ما را محروم می کنند و تیم بازی را واگذار می‌کند، درست زمانی که ما روی میزبانی کشورمان حساب باز کرده ایم بدون هیچ دلیلی آن را از ما می‌گیرند و این موضوع سابقه نیز داشته است در گذشته.

سوال اینجاست که دیپلماسی ورزش ما کجاست؟ وکلا و حقوقدانان ورزشی ما اینجا چه نقشی را بازی می کنند؟ آیا مسئولان ما به این موضوع فکر کرده اند که کشور بحرین یک کشور گرم از لحاظ آب و هوایی است و در خرداد ماه با اضافه شدن رطوبت هوا و بالا رفتن دما تا مرز ۳۷ درجه سانتیگراد حتی نفس کشیدن را هم سخت می کنند در این شرایط بد آب و هوایی اینجا هم باید اضافه کرد که ما رو به روی دو تیم قدرتمند عربی یعنی عراق و بحرین مسابقه داریم که این دو تیم با این شرایط آب و هوایی کاملا آشنا هستند و عادت دارند که در این شرایط گرم هوا بازی کنند این موضوع را از آن جهت عرض کردم که به یک پلک به هم زدنی خرداد ماه از راه می‌رسد و تیم ملی کشورمان رسماً بازی های مهم خودش را با عراق، کامبوج، بحرین و هنگ گنگ برگزار میکند و چنانکه عرض کردم خدای ناکرده اگر تیم ملی فوتبال کشورمان نتایج قابل قبولی نگیرند آنوقت باخت را به گردن زمین و گرمی هوا و… می اندازیم.

سوال بعدی اینجا پیش می آید که دیپلماسی ورزش ما کجای این ورزش قرار دارد و چرا هر وقت مشکلی از این قسم مشکلات پیش می‌آید ساکت می نشینند و بعد از چند روز جنجال مطبوعاتی فروکش می‌کند و از حق مسلم ورزش کشور دفاع نمی کنند و پاسخ سوالات به حق و دوستداران ورزش برای روشن شدن موضوعات را نمی‌دهند.

ما در آسیا صاحب کرسی هستیم و نایب رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا بر عهده جناب آقای تاج می‌باشد از ظواهر چنین
استنباط می‌شود که ایشان منتظر تعارف بودند که از حق و حقوق این مردم و ورزش مملکت در میادین بین‌المللی و همچنین در مواقع ضروری برای استیصال حقوق این مردم نجیب بکوشند و منافع ملی را بر منافع فردی ترجیح دهند.

به امید آن روز که ورزشکاران کشورمان در تمام رشته ها به جز در زمین مسابقه رقیب و رقبای دیگری در جلوی روی خود نداشته باشند و مجبور نباشند علاوه بر داخل زمین و بازیکنان حریف رقابتی خارج از زمین با عوامل نیز داشته باشند.