مدتهاست خرم آباد به خواب اصحاب کهف فرو رفته و به این سادگی ‌از خواب ناز بیدار نمی شود!

فضای سبز خشکیده بوستان ها! آسفالت مواج خیابان ها! بوی تعفن زباله دانها! آسفالت شکسته کوچه ها! پستی بلندی جدول ها! بی رنگ و لعاب بودن تابلوها! خط کشی نبودن خیابان ها! مارپیچ بودن و رنگ آمیزی نشدن زیرگذر ها! بی رنگ و روح بودن پل ها! خشکیده شدن درخت بلوارها! نابود شدن فضای سبز پارک ها! پرشدن و کمبود فضای آرامستان ها! تجاری شدن کوچه ها! تورم و فشل بودن نیروها! پرداخت نشدن به موقع حقوق ها! اوج گرفتن پارتی بازی ها! صبغه قومی و قبیله گرایی ها! مدیریت ناکارآمد بومی ها! نداشتن نقشه راه برای آینده ها! استخدام بی رویه شوراها! سرو سامان ندادن به ترمینال ها! نداشتن ادوات و تجهیزات آتش نشانی ها! تعطیل شدن اتوبوسرانی ها! لحاظ نشدن فرهنگ و تمدن بومی در معماری ها! بی معنی بودن میدان ها! دو طرفه بودن و عدم تعریض برخی خیابانها! عدم لایروبی رودخانه ها! عدم ساماندهی چشمه سار ها! عدم گنجایش ظرفیت جدول ها! عدم ترمیم و آسفالت به موقع چاله چوله ها! و دهها مورد دیگر؛ خبر از خواب سنگین و نزدیک به مرگ خرم آباد را می دهد!

آیا وقت آن نرسیده مردم این شهر خواب رفته، از خواب گران بیدار شده و با اعتراضات پی در پی نسبت به خدمات ناقص و دور از شأن، حق خود را از مدیران بی مسئولیت شهر مطالبه نموده و با زنده کردن حس مسئولیت مدنی نسبت به محل زندگی خود، امان از آنان بریده و وادار به انجام وظیفه نمایند و هر مدیری که توان پاسخگویی مطالبات مردم را نداشت را استیضاح و برکنار نمایند؟!

چرا به وضع موجود راضی هستیم؟ چرا مسئولان ناتوان را مورد تذکر، سوال و استیضاح قرار نمی‌دهیم؟ چرا مانند مردم شهرهای پیشرفته در اداره امور عمومی شهر خود مشارکت نمی کنیم؟ و در یک جمله کوتاه؛ چرا مطالبه گر نیستیم؟!

آیا تا کنون از خود سوال کرده ایم که چرا خرم آباد به خواب رفته است؟!/ انتهای پیام