شورای اصلاح طلبان و دبیران احزاب در این استان هیچ گاه درک درستی از اندیشه و تئوری اصلاحات نداشتند. آنان که بر اساس صُدفه و اتفاق دوم خرداد ۱۳۷۶ وارث این جریان فکری شدند، همواره در بزنگاه ها، این نهال نوپای اجتماعی – سیاسی را قربانی خواسته ها و مطالبات فردی و قومیتی کردند.

نداشتن اندیشه ی سیاسی، انحصار طلبی، خود رای بودن، نگاه ابزاری و قدرت طلبانه، پدرسالاری و پدر خواندگی، تمامیت خواهی، تقابل ستیزه جویانه درون گروهی و مهم تر از این موارد، میزان «سهم خواهی » از قدرت و ثروت در ساختار دولت، جنبش فکری اصلاحات را در لرستان سرکوب و زمینه های ظهور طبقه ی نوینی به نام «اصلاح طلبانِ  فصلی» و کانون قدرت های محلی در گوشه و کنار مرکز استان را به همراه داشت.

شاید پرسش شود که؛ چرا اصلاح طلبان فصلی و یا  کانون محلی؟  در پاسخ باید گفت: زیرا اصلاح طلبان استان تنها در فصلِ انتخابات و در کانون و یا محفل های قومیتی تلاش و تکاپو داشتند.

اصلاح طلبان فصلی هرگز نتوانستند مفاهیم حزب، تئوری های سیاسی، تشکل ها و انجمن ها، وجود و حضور بانوان، شهروند مدنی و مطالبه گر بودن و جامعه ی توسعه یافته را درک یا بپذیرند.

مهم ترین ویژگی و خصوصیتِ اصلاح طلبان فصلی در مرکز استان «خود مرجع پنداری» بود. در فصل انتخابات گاهی خود را مرید خاتمی می دانستند و گاه خود را مرید مهندس میرحسین موسوی و نهایتا راه سوم با عبور از «دوگانه ی خاتمی – میرحسین » به تنظیمات رفتاری اولیه ی خویش باز می گشتند و با اعلم دانستن و مرجعیتِ سیاسی «خویشتن» و صدور فتوای سیاسی، قومیت و قبیله و بانوان و اهالی شهر را در مسیر مطالبات فردی بسیج عمومی می کردند.

سکوت اصلاح طلبانِ فصلی در برابر  رویش جنبش های اجتماعی در جامعه ،فساد مدیران منتسب شده به جریان اصلاحات، پناهنده شدن به ستادهای اصولگرایان و مخالفان جنبش اصلاحات در زمان انتخابات، تحمیلِ مدیران اقماری بر بدنه ی دولت اصلاح طلبی، منازعه و ستیزه جویی و گاه پیوند های شکننده درون گروهی، تنها بخشی از کارکرد ناصواب این جریان به اضمحلال رسیده در استان بوده است.

اینک باید به مردانِ فصلی انتخابات و مراجعِ سیاسی این جریان یادآور شد که حرکت و خیزش عبور از پدرسالاران کوهدشت به مرکز استان رسیده و هیچ کانون و محفلی یارای مقاومت در برابر این پدیده ی میمون “حذف پدرسالاری “و قیم مابی را ندارد و لذا باید گفت که به تلاش های بیهوده و نافرجام در ستادهای اصولگرایان به بهانه ی عمران و توسعه ی شهر نپردازید و نظاره گر بازی قدرت در میان چهار کاندیدای اصولگرایان اندیشه ی «نوابیون و مصباحیون» باشید./ انتهای پیام