تقریبا در اواسط قرن بیستم بود که مفهوم اخلاق در مدیریت و مسئولیت اجتماعی یا تعهد اجتماعی در سازمانهای خصوصی آمریکا مطرح شد و این موضوع توجه محافل علمی، اقتصادی و سیاسی جهان را به خود جلب نمود.

اکثریت کشورهای صنعتی بخصوص کشورهای توسعه یافته جهت مشروعیت بخشیدن به رسالت، اهداف، ماموریت و فلسفه وجودی سازمان های خود، مقید به اصل مسئولیت اجتماعی یا متعهد بودن به رعایت حقوق محیط پیرامون سازمان های خود( مردم، رقبا، ذینفعان، مشتریان، سازمان و ارگانهای عمومی و خصوصی، دولت، محیط زیست، حتی جامعه جهانی و … ) بودند. البته رعایت این موضوع در کشور های در حال توسعه و یا عقب نگه داشته شده بعلت فقر مالی و فرهنگی مورد تردید بوده و تا حدودی می توان گفت حقوق مدنی جامعه در این نوع کشور ها توسط بنگاه های اقتصادی سودجو رعایت نمی گردد.

مسئولیت اجتماعی چیزی جز متعهد بودن مدیران و کارکنان سازمانهای خصوصی و دولتی در برابر مشتریان و ذینفعان و به طور کلی محیط اطراف خود نیست. هرچند فلسفه وجودی تاسیس و تشکیل سازمانها، شرکتها و بنگاههای اقتصادی کسب سود بیشتر است، لیکن بر اساس مفهوم مسئولیت یا تعهد اجتماعی نباید نسبت به محیط پیرامون خود بی تفاوت بوده و به خاطر سود سازمان، خسارات جبران ناپذیری به محیط خود وارد نمایند.

جهت روشن شدن موضوع به طرح چند سوال می پردازیم. آیا شرکتهای بزرگ دارو سازی می توانند برای کسب سود بیشتر با تولید داروهای تقلبی، سلامت مردم جامعه را به خطر بیاندازند؟ آیا کارخانه های تولید سیمان یا شرکتهایی که به نوعی در آلودگی هوا موثرند می توانند به خاطر سود شرکت خود، محیط زیست را به مخاطره انداخته و سلامت جامعه را تهدید کنند؟ آیا تولید کنندگان بزرگ سلاح های کشتار جمعی این حق را دارند که با تولید این نوع سلاح ها حیات جامعه جهانی را به مخاطره اندازند؟ آیا کشور چین( بنا به شایعات) یا هر کشور استعماری دیگر، برای کسب درآمد و رشد اقتصادی خود مجاز است با تولید ویروس کشنده کرونا و پخش آن در بین مردم جهان امید، آسایش و آرامش مردم جهان را متزلزل نمایند؟ آیا یک بنگاه خرد اقتصادی مانند یک تعمیرگاه خودرو یا یک تعمیرگاه وسایل صوتی و تصویری، می توانند قطعات نو خودرو یا رادیو و تلویزیون مشتریان را که چند روزی به صورت امانت جهت تعمیر در اختیار اوست، تعویض و قطعات کهنه و فرسوده ای جایگزین آن نمایند و قطعات نو را در راستای کسب سود بیشتر برای خود به فروش برسانند؟ و دهها سوال و مثال دیگر…

مسلما مدیران شرکتها و موسسات خصوصی مطابق مسئولیت اجتماعی و تعهدی که در قبال مشتریان و ذینفعان دارند نباید حقوق مردم جامعه را نادیده گرفته و بخاطر کسب سود و بهره بیشتر به محیط پیرامون خود که همان مردم جامعه هستند تجاوز نمایند.

مطابق اصل مسئولیت و تعهد اجتماعی علاوه بر سازمانها، شرکتها، بنگاهها و موسسات خصوصی و عمومی که نسبت به مردم دارای مسئولیت و تعهد اجتماعی هستند، متقابلا اقشار مختلف مردم نیز نسبت به سازمانها، شرکتها، بنگاهها و موسسات عمومی و خصوصی دارای مسئولیت اجتماعی هستند و می بایست حقوق آنان را رعایت نمایند.

شرکت در انتخابات به عنوان یک پدیده اجتماعی نیز از این قاعده مستثنی نیست. در بحث انتخابات پیش رو( ریاست جمهوری و شوراها)، همه مردم در قبال سرنوشت خود و دیگران مسئول هستند، چون رای آورندگان در تعیین سرنوشت آنان تاثیرگذارند. بنابراین ضرورت دارد مردم بر اساس اصل مسئولیت اجتماعی و به دور از احساسات و تعصبات، سیاسی، قومی و قبیله ای و صرفا بر اساس عقل و منطق نسبت به انتخاب بهترین و کارآمد ترین نامزد انتخاباتی اقدام نمایند تا توسط بهترین نمایندگان منتخب، بهترین تصمیمات در جهت رفاه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی اتخاذ گردد و چهار سال بعد از انتخاب، از رای و تصمیم خود پشیمان نگردند.

بنابراین همه مردم و سازمانهای محلی، کشوری، منطقه ای و جهانی نسبت به همدیگر و محیط پیرامون خود دارای مسئولیت اجتماعی می باشند و در مقابل همدیگر تعهد دارند و ضرورت و اهمیت این موضوع در جهان( محیط) متلاطم و بی ثبات امروز بر کسی پوشیده نیست./ انتهای پیام